Door
Simon en Tom Kortleve
Gangbare boer
Simon: “Wij houden ons al 25 jaar bezig met agrarisch natuurbeheer. Zo hebben we vier hectare kruidenrijk grasland en ruim twee en een halve hectare plasdrasgebied. Via het collectief krijgen we daar een vergoeding voor. Maar wij doen het niet voor het geld, maar voor de weidevogels. Dat is in de loop van de jaren echt een hobby geworden.”
Ik ben een weidevogelboer
Aantal hectaren: 50
80
30
Simon is zelf geen boerenzoon, maar was wel vaak te vinden op de boerderij van zijn oom. Dat leven sprak hem aan, dus koos hij voor dit vak. Voor hem horen koeien in de wei, het liefst dag en nacht. Met in het veld het geluid van weidevogels. Samen met zijn zoon besteedt hij veel tijd aan weidevogelbeheer. Met succes. Op hun land leven nu veel meer weidevogels dan op het land van zijn familie destijds.
Op de weilanden van Simon en Tom nestelen grutto, tureluur en een enkele kievit, vooral op de twintig hectare in natuurbeheer. Daar maaien ze na 15 juni of nog later, als ze zeker weten dat de vogels zijn uitgevlogen. Simon: “We beheren dat gebied heel extensief, met verschillende pakketten die als een mozaïek in elkaar passen. Daarvan is 2,7 hectare plasdras, 4,6 hectare kruidenrijk grasland, acht hectare wordt extensief beweid, op 2,9 hectare houden we het waterpeil hoog, 3,2 hectare is botanische weiderand en op twee hectare laten we de koeien voorweiden.
Op de twee percelen met een greppelplasdras houdt een pomp op zonne-energie het land vochtig. Overigens maaien Simone en Tom al hun grasland met beleid. Tom heeft een drone, waarmee hij de nesten van weidevogels lokaliseert. Die zet hij in voor de machines het land op gaan.
Het gebied van Simon en Tom was altijd een vogeltrekpleister. In het vroege voorjaar telden ze wel vier- tot vijfhonderd vogels op de plasdras. Daarna vonden zo’n honderd broedparen een plekje op hun land. Door deze grote dichtheid wisten de weidevogels de kraaien, reigers en ooievaars te verjagen. Ook de roofvogels, die nestelen in de bossen van de nabijgelegen eendenkooi, kregen weinig vat op de stevige groep weidevogels. Dat ging jaren goed en leverde een aanzienlijk aantal vliegvlugge kuikens op.
Totdat in 2018 een vos werd gesignaleerd. In datzelfde jaar liep het broedsucces dramatisch terug. Simon: “We hadden echt eer van ons werk en waren trots op wat we hier hadden opgebouwd. Toen het door die vossen misging, waren we behoorlijk gefrustreerd. Bij onze buren, aan de andere kant van het water, zaten dit jaar wel meer weidevogels dan voorheen. Het is te hopen dat onze vogels daar terecht zijn gekomen. Inmiddels zijn er twee vossen en hun zeven jongen weggevangen. Met een steviger beheer kunnen we volgend seizoen misschien weer een beter resultaat behalen. We proberen het vol te houden. Als we de omstandigheden goed houden, komen de vogels vast weer terug.’