“Whoep … whoep … whoep”

Naast de knobbelzwaan, die bekend is van sloot, singel en gracht, is de kleine zwaan een van de twee ‘wildere’ zwanen. De andere, iets grotere soort heet ook ‘wilde zwaan’. Beide zijn spierwit met een geel-zwarte snavel. De kleine zwaan heeft een kleinere, bij de snavelbasis geconcentreerde gele vlek. Zo houd je ze zeker uit elkaar. Goed kijken dus!

Kleine zwanen overwinteren bij ons na het broeden op de noordelijke toendra’s. Zij komen als groep, inclusief eerstejaars vogels die blauw-grijs zijn, en verblijven op (meestal de modderigste!) akkerlanden.

Ik ging op oudejaarsdag op Texel op zoek naar ze en vond de groep van ruim 100 vogels dicht bij De Waal. Tja… daar zaten ze, op een ontruimde, modderige akker. Niet zo heel fotogeniek, ook nog met tegenlicht, maar toch, dicht genoeg om vanaf het fietspad te fotograferen.

Ik manoeuvreerde langzaam en voorzichtig om iets meer licht van achteren te krijgen. Zij waren zeer waakzaam. Ik moest dus heel traag bewegen om hun vertrouwen te winnen. Er hoeft maar één te twijfelen en dan ben je ze allemaal kwijt.

Het duurde 10 minuten totdat ik in positie kwam en kon hurken om foto’s te maken. Ik was een kwartier bezig en toen gebeurde het; uit Den Burg kwam de grootste Carbidknal die ik ooit heb gehoord! Alles vloog omhoog. Ik baalde, maar zij kozen de juiste route! Naar mij toe en ‘whoepend’ vlak over mij heen! Ik zag ze in het oosten verdwijnen en vond ze terug vrolijk badderend in de vijver bij Dijkmanshuizen.

Goed fotograferen van volwitte vogels is moeilijk onder zonnige omstandigheden, maar als het lukt, is het effect juist bijzonder. De zachte winterzon helpt enorm. Dan nog is de juiste belichting (net onderbelicht) belangrijk, zodat je later licht weg kan halen bij ‘verbrande’ plekken - en toe kan voegen bij de beschaduwde plekken. Veel huiswerk dus, maar altijd de moeite waard!