Tankstation voor vogels

 Afgelopen september stond ik met verwondering naar onze klimop te kijken. Met het gezoem van vele duizenden insecten, aangetrokken door de late klimop-bloemen hoorde je de plant gewoon bloeien. De zwarte els die door de klimop is overwoekerd zat aardig vol tjiftjaffen en fitissen, zij werden weer aangetrokken door al die lekkere insecten. Hun typische najaars-roepje kwam van alle kanten uit de boom.

Ik was eigenlijk opzoek naar de klimopbij (Colletes hederae), toen ik een hoog tweetonig geluidje hoorde aan de overkant van de weg. Te gek, een bladkoning!! Niet bepaald een alledaagse soort voor het binnenland. Ze zijn niet zo zeldzaam meer als vroeger - langs de kust worden ze veel waargenomen in het najaar - maar in het binnenland blijft het nog steeds een bijzondere verschijning. Gelukkig kwam de bladkoning ook op al dat lekkers af en zat hij binnen de kortste keren in onze zwarte els achter de insecten aan. Een leuke tuinsoort waar ik alleen maar van durfde te dromen.

In oktober 2019 zag mijn vrouw Karen een beflijster in de tuin. Ik was aan het werk en bij thuiskomst was de vogel helaas gevlogen. Op 12 oktober van dít jaar kreeg ik tijdens mijn werk een opgewonden whatsappje ‘Er zit weer een beflijster van onze meidoornbessen te snoepen!’. Twee minuten later het volgende bericht ’En nu is ie de vlierbessen aan het checken!’. Geweldig. Ik meteen op weg naar huis, onderweg bellend: ‘zit ie er nog?’. Maar het antwoord was teleurstellend…

 Eenmaal thuis natuurlijk toch proberen om tussen alle merels de beflijster terug te vinden. En ja hoor, na wat speurwerk vond Karen hem in een vlier achter in de tuin. Een prachtige man beflijster! Wat een geweldige tuinsoort! De dag erop was hij vertrokken, maar zat de tuin vol met koperwieken die de bessen in de hulst hadden gevonden. Naast al dat lijstergeweld zag je de zwartkoppen bijna over het hoofd, maar ook zij pikten een graantje mee.

Naast het ruime bessen aanbod, hebben we nog een walnotenboom die dit jaar veel noten geeft. Dat blijft niet onopgemerkt bij gaai, kraai en specht. Ieder op zijn eigen manier weten ze de noten te kraken. De grote bonte specht zet de noot vast in een vork van de boom en hakt hem open. De zwarte kraai neemt de noot mee naar grote hoogte en laat hem dan vallen. De klap op de grond is blijkbaar hard genoeg om de noot te breken. Hoe gaaien de walnoten open maken? We hebben het nog niet kunnen ontdekken, maar daar komen we vast nog wel eens achter.

En zo hebben we voor bíjna ieder wat wils in onze tuin. Het is een soort tankstation voor vogels die in het najaar op weg zijn naar het zuiden. Behalve dan voor de kruisbekken... Ergens begin september zag ik ze vliegen. Helaas vlogen ze strak door, want voor de kruisbek valt er (nog) niet veel te halen in onze tuin. We hebben immers geen spar of den met van die lekkere appels waar de kruisbek zo verzot op is. Er is altijd ruimte voor verbetering…