Waarom roodborsten op kerstkaarten staan

Die roodborst op onze kerstkaarten danken we aan de Britse postbodes uit de Victoriaanse tijd. Huh? Dat zit zo. Die postbezorgers moesten destijds een rood uniform dragen, leken op roodborsten en kregen de bijnaam ‘roodborst’. Al snel werden er toen kerstkaarten gemaakt met een roodborst erop die de post bezorgde en toen had je het balletje aan het rollen.

Nu helpt het dat de roodborst zo’n fantastische vogel is: hij zit ’s winters in bijna elke tuin, hij is voor iedereen herkenbaar met zijn rode borstje en hij ziet er klein en schattig uit (ook al is ie dat lang niet altijd). Bovendien went hij aan mensen, dus kan best tam worden. Die roodborst-kerstkaarten zijn dus een doorslaand succes, nu al pakweg 150 jaar.

Toch is ook de goudvink een goede kerstkaart- kandidaat. Geef toe, het is net een kerstbal: rood, bol en rustig in de boom. Het mannetje tenminste. Het vrouwtje is meer een grijze kerstbal. Ze blijven het hele jaar samen, dus het is een setje voor een kerstboom zonder kleurenthema. Ze zien er ook nog onwijs lief uit met die kleine zwarte bivakmutsjes en hun korte, bolle snavels.

Even Googlen leert dat mezen inmiddels wel in trek raken als kerstkaart - terecht- maar de grote bonte specht nog niet. Zonde. Dat komt vast omdat ie pas sinds kort in aantal toeneemt en uitbundig in tuinen komt. Daar komt volgend jaar vast verandering in, want dat mooie rooie achterwerk is zeker een kerstkaart waardig.

De roodborst met de kerstmanbaard op de foto hieronder (met dank aan Ian W.) heeft overigens een kleurafwijking: leucisme. Dit is aangeboren en blijft zijn hele leven zo. De vogel maakt te weinig pigment om alle veren te kleuren, waardoor delen wit zijn. Het komt niet veel voor en ziet er heel apart uit. Wat lenen die roodborsten zich toch goed voor kerstkaarten!