Fotohut van de maand: Kalmthout

Stipt 07.45 uur parkeren we onze auto op de afgesproken plek, enkele kilometers over de grens in België. Het is nog donker en de poort die toegang geeft tot het particulier terrein, hadden we zonder onze gastheer niet ontdekt. Via een goed verscholen entree betreden we een van de vogeldomeinen van Glenn. Hij heeft meerdere privé-terreintjes in de omgeving van Kalmthout en stuk voor stuk herbergen ze vogelspecialiteiten die de fotograaf doen watertanden.

Zo heeft hij verschillende bosvogelhutten, een steenuilhut, bosuilhut en nog andere hutten zoals een trekvogel- en akkervogelhut. Vandaag bezoeken we zijn multisoortenhut met delicatessen als ijsvogel, grote gele kwikstaart en waterral.

Glenn beleeft er als bioloog veel plezier aan om met gerichte natuurontwikkelingen fraaie natuurlijke biotopen te creëren. Een oude visvijver is hier omgebouwd tot een mini-wetland en de verbinding met een natuurlijke waterloop, zorgt voor een constante hoge waterstand.

De ruime hut biedt plaats aan vier fotografen die via grote luiken, zicht hebben op drie verschillende windrichtingen. En elke windrichting laat een ander leefgebied zien. Richting westen waan je je in een boshut met een aangelegde vijver op ooghoogte. Hier verdringen groenlingen en vinken zich om het uitgestrooide zaad. Sierlijke holenduiven maken elkaar aan de rand van de vijver het hof. Aan de oostzijde bevindt zich een rietmoeras. In het voorjaar zingen hier blauwborst en kleine karekiet. Vorig jaar werd er een koekoek voor de hut door een kleine karekiet gevoerd

In het noorden kijk je uit over een lange brede plas met begroeide oevers, die geleidelijk overgaan van land in water. Je komt ogen te kort en moet keuzes maken.

Onze blik gaat richting bos. De eerste ‘delicatesse’ wacht ons op drie meter afstand op. De grote gele kwikstaart wipt voortdurend zenuwachtig met zijn staart. Hij speurt op het slik en in het ondiepe water naar een wormpje of larfje. De ingetogen kleurencombinatie van grijs met zacht geel is een streling voor het oog.

Hoe anders is de schreeuwerige kleurencombinatie van de ijsvogel. Hard blauw en fel oranje doen pijn aan je ogen. Waarom is dit bij veel vogelliefhebbers en vooral fotografen toch zo’n favoriete vogel? “Gewoon, omdat het de mooiste is van allemaal,” aldus Rob.

Schreeuwerig of niet, verschillende keren neemt de kleurrijke ijsvogel post in op zijn vistak. En meerdere keren duikt hij met succes de plomp in.

De beloofde waterral laat zich lastiger betrappen. Tijdens de ochtendschemering, als het nog te donker is om te fotograferen, loopt hij pal voor de hut. Daarna laat uren lang niets. En dan klinkt plotseling vlakbij het kenmerkende geluid van een speenvarken dat geslacht wordt. Waterral! Hij laat zich meermaals horen, maar komt slechts tweemaal uit de dekking. Vogelfotografen moeten geduld hebben, om meteen tot actie over te gaan als het moment daar is. Maar dan heb je ook wat.

Deze hut heeft het gehele jaar een scala aan soorten te bieden. Je kunt kiezen uit drie biotopen en fotografeert door grote spiegelruiten, waardoor wij de vogels wel, maar zij ons niet zien. Zowel laag bij de grond als op stahoogte. We gebruiken ons eigen statief en door de ruime hut houden we voldoende afstand tot de ruit. Vanaf een bodemplaat of rijstzak kun je ook de moerasvogels op ooghoogte fotograferen.

In de tuinstoelen met rugleuning en kussens is het comfortabel wachten en fotograferen. Een elektrisch kacheltje houdt de temperatuur behaaglijk. De multisoortenhut van Glenn Vermeersch verdient naar onze mening **** op een schaal van vijf!