Fotohut van de maand: Kalmthout

Op onze bucketlist staat al langer de wens om patrijzen te fotograferen. Een soort waar het ronduit slecht meegaat en waar Vogelbescherming veel tijd en aandacht aan besteedt. Speciale patrijzenhutten zijn er niet, dus gaan we op zoek naar een kansrijk alternatief.

We komen uit bij Glenn Vermeersch in België, die flink wat fotohutten exploiteert. Zo heeft hij een steenuilhut, bosuilhut, verschillende bosvogelhutten, een trekvogelhut én… een akkervogelhut! Begin dit jaar waren we ook al bij hem op bezoek en waren toen te gast in zijn multisoortenhut.

We contacteren Glenn voor de akkervogelhut en vragen hoe groot onze kans is. “In de omgeving van de hut leven patrijzen en die komen wel eens voor de hut. De beste kans heb je in het najaar als de akkerbloemen uitgebloeid zijn en er veel zaden zijn.”

We wagen de kans.

De lijst met doelsoorten op de website van Glenn maakt ons meer dan lekker: 

‘Lokale broedvogels van ruigten zoals koekoek, spotvogel, grasmus, roodborsttapuit, kneu, putter, tjiftjaf, fitis, cetti’s zanger. Maar ook trekvogels als braamsluiper, rietzanger, kleine karekiet, gekraagde roodstaart, bonte vliegenvanger, draaihals enz… De landbouwzone voor de hut mikt op zoogdieren als vos, ree, haas en konijn en vogels als patrijs, zomertortel, torenvalk, boomvalk, steenuil, gele kwikstaart, witte kwikstaart, zwarte roodstaart e.v.a.’

Als we aankomen ’s morgensvroeg hangen er zware wolken boven het Belgische akkerland. Glenn tempert ons enthousiasme, want het is bepaald geen trekvogelweer vandaag. En met de voorspelde buien is de kans dat de (akker)vogels uit hun dekking komen, niet zo groot.

Aan de hut en de setting zal het in ieder geval niet liggen. De fotohut staat op de rand van een akkerland, maar nog net op het terrein van een voormalige boomkweker. Het achterland is rijk begroeid met bomen en dicht struweel. Vanuit de hut kijken we links uit op een haag van dichte braamstruiken. Voor ons zijn in het uitgebloeide akkerkruidenperceel banen gemaaid, zodat het voor grondvogels als patrijs aantrekkelijk is te foerageren. Achteraan is het weitje kort gemaaid, want dat vinden de reeën prettig aldus Glenn. Vlak voor de hut is een royale waterbak gecreëerd, waar vogels kunnen drinken en badderen. Kortom je kunt hier van alles verwachten.

De hut zelf biedt royaal ruimte aan twee personen. Er is een zitbank, veel beenruimte en extra mogelijkheid om je fototas en andere spullen op te bergen. Je fotografeert door spiegelend glas heen, zodat jij de vogels wel en zij jou niet zien.

Het gebruikelijke driepootstatief kun je hier niet kwijt. Je werkt vanaf een aanwezige bodemplaat, waar je je eigen statiefkop op bevestigt. Ook kun je gebruik maken van de aanwezige rijst- of pittenzakken. Je kunt die natuurlijk ook zelf meenemen. De vogels zitten hier vaak erg dichtbij, zodat je aan een 150mm lens genoeg hebt en aan 500mm teveel. Maar soms zitten ze ook wat verder weg, dus neem je grote lens zeker mee.

In de periode tussen 1 november en 20 april is de hut niet beschikbaar. Dus snelboekers kunnen deze maand nog terecht en anders wordt het volgend voorjaar.

De weergoden zijn ons vandaag niet gunstig gezind. Regelmatig regent het pijpenstelen. Tussen de buien door probeert de zon steeds door te breken en dat levert spectaculaire lichttaferelen op. De hut werd bewust naar het oosten georiënteerd om een ander type beelden mogelijk te maken en creatievelingen hun gang te kunnen laten gaan. Hierdoor fotografeer je er tijdens de ochtenduren tegen de zon in en dat zorgt voor onverwachte sfeerplaatjes. Een doodgewone roodborst speelt zo onbewust de hoofdrol voor de kerstkaart van dit jaar. Prachtig licht en mooie sfeer, waardoor we het beperkte vogelaanbod vandaag voor lief nemen. Het is inherent aan natuurbeleving dat je de ene dag nu eenmaal meer ziet dan de andere.

Heel even verschijnen ook een vrouwtje zwartkop, tjiftjaf en gaai voor de lens. Ze zijn snel weer weg, maar poseren wel in datzelfde mooie zachte licht.

Tijdens de buien zoeken alle vogels een droog plekje op en laten zich niet zien. Behalve… die ene heggenmus. Het vogeltje laat zich op een tak vrolijk nat regenen en geniet zichtbaar van de gratis douche. Hij hipt beweeglijk heen en weer, haalt rare capriolen uit, terwijl de regendruppels op zijn rug en kop parelen. Hij is duidelijk waterproof.

Als het even later weer droog is, zou je verwachten dat hij zich wil koesteren in de zon. Niets is minder waar. Hij krijgt er geen genoeg van en plonst in de waterbak voor ons. Hij spoelt zich in het bad nog eens goed na, om vervolgens op een veilig plekje druk aan het poetsen te gaan. Watermussen bestaan niet, maar toch…