De smaak van reiger

“Ruim twee jaar geleden stond er in een Haagse krant een artikel over een dakloze Rus die in het Haagse bos was betrapt op het eten van een blauwe reiger. Nou ja, hij had het beest al op en was aan het nagenieten. In de media vroeg men zich af: mag dit wel? Bij mij kwam de vraag op: hoe smaakt dat eigenlijk?
Een rondje internet bracht veel meer aan het licht dan alleen de smaak van reiger. Ik was geschokt over hoeveel (soorten) vogels er op de wereld nog gegeten worden. Eerst uit noodzaak (een mens moet eten) en daarna werd die noodzaak traditie en zo onderdeel van de cultuur, met alle rechten die daarmee gepaard gaan.”

“Is het bizar genoeg om ruim 500 kleine alken in een balg van zeehondenhuid - de balg is de zeehond - waarin het vet is blijven zitten, aan te stampen, dan de huid goed dicht te naaien, vervolgens een half jaar onder zware stenen te laten fermenteren, op te graven, de huid open te snijden en communaal de gegiste resten uit te zuigen, op te slurpen en tussen de tanden te vermalen??? U kunt u zich voorstellen dat dit eten het gerecht uit de hel genoemd wordt.”

“Ach, ik vind het schieten of vangen van vogels om op te eten, of om welke reden dan ook, sowieso schrijnend. Maar er zijn gradaties: het schieten van kraaien en duiven uit schadebeheer kan ik soms billijken. Het vangen met een net of de lijmstok zoals dat in Mediterrane landen nog steeds gebeurt, helemaal niet. Daartegen moet je hard optreden. En zo komen lezers wel meer zaken tegen die om regelgeving smeken of om handhaving. Vaak zijn er wel regels, maar geven de mensen er geen gehoor aan. Er is nog een hele hoop  te doen!”

“Elk hoofdstuk begint met een illustratie van de soort in kwestie, de wetenschappelijke naam en een quote (soms) uit het hoofdstuk. Er zijn in totaal 19 hoofdstukken waarvan er één niet een soort beschrijft, maar het probleem van roadkill. Wat doe je met een fazant of eend die doodgereden wordt? - een hilarisch maar ook serieus stuk van Jelle Reumer.

Het binnenwerk en de cover zijn vormgegeven door Karen Polder, die ook Vogels op de cm2, Mussenlust en het Vogeldagboek van Peter Vos zo prachtig de wereld in heeft geholpen. Zo is het het weer een schitterend boek geworden, ook door de tekeningen van Medy Oberendorff.”