Gouden Leeuwerik voor akkerbouwer Meeuwis Millenaar

De stand van de patrijs op en rond zijn bedrijf is stabiel tot licht stijgend, een zeldzaamheid in Nederland. Daarnaast zijn er veldleeuweriken, wulpen, tureluurs, kluten en verbleef er zelfs een ruigpootbuizerd het volledige seizoen. Ook kerkuilen nestelen in zijn schuur, een teken dat het voedselaanbod op en rond het erf uitstekend is. Binnen het Europese Interreg-project Partridge gebruikt Millenaar de patrijs als ‘thermometer’ voor biodiversiteit.   

De telresultaten tonen dat doelgericht akkervogelbeheer daadwerkelijk resultaat oplevert. De combinatie van maatregelen levert niet alleen meer vogels op, maar ook een veerkrachtiger landbouwsysteem. Keverbanken en kruidenrijke zones trekken natuurlijke vijanden van plaaginsecten aan, wat het gebruik van bestrijdingsmiddelen vermindert. Het resultaat is een robuust, biodivers landbouwsysteem dat ecologische functies herstelt én economisch houdbaar blijft.

“De kracht van Meeuwis ligt in de unieke combinatie van visie, daadkracht en samenwerking. Met zijn boerderij als open leeromgeving én voorbeeldbedrijf voor akkervogelbeheer weet hij anderen te inspireren om zelf stappen te zetten. Een meer dan terechte winnaar van de Gouden Leeuwerik,” aldus Michiel van den Bergh van Vogelbescherming. 

Meeuwis deelt zijn kennis graag met anderen. Hij verzorgt rondleidingen voor collega-boeren, studenten en beleidsmakers, waarbij hij in het veld laat zien hoe beheermaatregelen in de praktijk uitpakken. Daarmee brengt hij niet alleen kennis over, maar ook zijn enthousiasme. Met zijn pipowagenvogelkijkhut maakt Millenaar zichtbaar hoe akkervogels floreren in het landbouwgebied, maar hij is ook eerlijk over mislukkingen en benadrukt het belang van experimenteren.  

Het bedrijf van Meeuwis ligt in het waterafvoergebied van West-Europa, gedomineerd door grote rivieren als de Rijn en de Maas is slim waterbeheer essentieel. Met plas-draszones en geleidelijke overgangen tussen sloot en land laat hij zien hoe landbouw kan bijdragen aan zowel waterberging als natuurkwaliteit. Voor hem is biodiversiteit geen bijzaak, maar een integraal onderdeel van het verdienmodel van toekomstbestendige landbouw. Daarom pleit hij voor een systeem waarin boeren deels worden betaald voor hun landschapsdiensten – niet als subsidie, maar als terechte beloning voor de maatschappelijke meerwaarde die zij leveren.