Koninklijke aandacht
Geplaatst op 1 december 2015
Ik ben op weg naar huis in een jumbojet vol mensen die te maken hadden met het staatsbezoek van het Nederlandse koningspaar aan China. Om me heen geluids- en cameramannen van de NOS. Verder min of meer bekende Nederlanders die ik beschouw als een bedreiging voor de biodiversiteit, maar ook allerlei aardige handelslieden. Er heerst iets van een schoolreisjessfeer. Zingend terug in de bus, zoiets. Maxima moest ziek vroegtijdig naar huis, maar Willem-Alexander heeft het knap gedaan; en wij als Nederlanders eigenlijk ook wel, zo proef ik aan de stemming.
Zelf was ik ingevlogen om te vertellen over het werk van Global Flyway Network aan de kanoeten, grote kanoeten en rosse grutto’s die momenteel tijdens hun trek door de Gele Zee ernstig in de problemen komen. Sinds 2006 tellen we hun aantallen, lezen hun ringen, scoren hun vetgraad, bepalen wat ze eten en hoeveel eten er is. Al deze vogels vertellen ons dat de snelle inpoldering langs de Chinese kust ze teveel wordt. Hun levensverwachting daalde de afgelopen jaren van 10 naar 5 jaar. Als er niet snel wat verandert zijn ‘mijn’ piersmai-kanoeten – we zagen er gister twee! – straks zeldzamer dan reuzenpanda’s.
Tijdens zijn bezoek aan het kustreservaat in de monding van de Jangtse vestigde ook onze koning de aandacht van de Chinezen op dit probleem. De televisie van de inpolderingsprovincie Jiangsu (met 80 miljoen potentiële kijkers!) vroeg ons naar het waarom. Esther Blom van het WNF vertelde hoe blij we in Nederland zijn dat we onze Waddenzee niet ingepolderd hebben. Zulke aandacht zou best eens het verschil kunnen maken. Daarom: namens de lepelbekstrandlopers, kanoeten en rosse grutto’s: dankjewel Vogelbescherming en WNF voor de aanhoudende aandacht, dankjewel Nederlandse ambassade in China voor het diplomatieke werk. En dankuwel koning Willem-Alexander voor het
vestigen van aandacht op vogels die even ver vliegen als een jumbojet.
