Terugkeer van de torenvalken

Half maart 2025 zien we Tommy en Jane jagen. Toch houden ze de spanning erin. Naast het park is de aanleg van een woonwijk gestart en dat zorgt voor enige onrust. Maar dan toch! Eind maart zien we ze paren op een geknotte wilg vlak bij de kast. Het torenvalkvirus is inmiddels ook op diverse wandelaars overgeslagen. Van verschillende kanten krijgen we berichtjes via SMS, app en Instagram dat mensen de torenvalken hebben gezien, en waar en hoe!

Ondertussen besluiten de ooievaars hun plek op de paal weer in te nemen. Op het nest paren ze al klepperend. Als een van de ooievaars opvliegt, zijn de torenvalken gealarmeerd. Ze razen over de hoofden van de ooievaars heen. Na een week of wat is de rust weergekeerd: gedoogbeleid. Helaas besluit het mannetje ooievaar de vleugels te nemen. Het vrouwtje zit dagenlang in haar eentje te broeden en kan dit zonder hulp niet volhouden. Op een ochtend is ook zij verdwenen.

Inmiddels zit Jane te broeden. Ze gluurt steeds over de rand van de nestkast heen en houdt de omgeving goed in de gaten. Af en toe neemt Tommy waar, de wisseling van de wacht gaat met de nodige geluiden gepaard. Dan krijg ik een bericht van Hans en Fred van Vogelbescherming en Sovon: ze hebben met een GoPro aan een lange stok snel even in de kast gekeken. Jane heeft goed haar best gedaan, want er liggen liefst vijf eitjes in de kast.

Inmiddels hebben de nijlganzen hun kans schoon gezien en hun intrek genomen op de ooievaarspaal. Jane vindt het maar niks, al die drukte boven haar hoofd, maar ze was toch al aan de ooievaars gewend. De nijlganzen lijken ook eieren te hebben gelegd, want ze wisselen hun broeddiensten eerlijk af. Tijdens de hittegolf zitten ze moedig beurtelings boven op de paal in de brandende zon. 

De eieren zijn uitgekomen! Jane en Tommy brengen aan de lopende band muizen. Dagenlang heb ik steeds beurtelings een, twee of drie koppies over de rand zien kijken. Er kunnen nog steeds meer dan drie jongen zijn, maar dat kan ik niet goed zien.

Op 14 juni komen Fred en Hans om de torenvalken te ringen. Roy klimt in de paal en weet het als eerste. Hij vist voorzichter de jongelingen uit hun kast, zet ze in de emmer en laat ze zakken.

En dan weten we het zeker: het zijn drie prachtige valken. De andere twee eieren zijn spoorloos verdwenen. Wel ligt er een hele muis op de bodem van de kast, voer voor als ze terug zijn van het ringen. De valkjes worden gewogen en gemeten, daarna neemt Hans monsters af voor universitair onderzoek op vogelgriep. De valken zijn duidelijk sterker dan de jongen van vorig jaar. Ze wegen al evenveel, maar zijn toch nog een week jonger dan Fred, Eppo en Pien vorig jaar. Het is duidelijk het gevolg van dit veel betere muizenjaar.

Daar zit ik dan met Marie. Wat is ze prachtig! We geven de valken namen van bekende wetenschappers, in de hoop dat ze net als hen hun vleugels breed uit zullen slaan. 

Een week later gaan we op vakantie, heel slecht gepland. Nu missen we de vliegoefeningen. Ik vraag alle bekenden die met het torenvalkvirus zijn besmet om me af en toe een update te geven over het reilen en zeilen van de valken. Daags voor we vertrekken zit Marie voor het eerst op de rand van de kast.

Op zaterdag 14 juli zijn we terug in Nederland. Het avondeten kan wachten. We spoeden ons het park in om te kijken of de valkjes er nog zijn. En jawel, daar zit Marie op de kast, alsof ze op ons zit te wachten. En wat is ze groot geworden! Tien minuten later komen Albert E. en Keppler aangestoven. Met veel kabaal begroeten ze Marie. 

Op zondag zijn ze rond zonsondergang voor het laatst op hun vaste honk. Gedrieën zitten ze nog een keer op de kast. Maandag draait de wind en vliegen ze het avontuur tegemoet. Weg zijn ze, de wijde wereld in.

Het ga jullie goed!