“Dit is de kroon op mijn werk”

Van tellen, ringen en beschermen van roofvogels en akkervogels in Groesbeek en weidevogels net over de grens in Duitsland, tot veldcoördinator van Akkervogelwerkgroep Groesbeek, nestkasten ophangen voor de spreeuw, dataloggers aanbrengen bij gierzwaluw en helpen bij onderzoek naar de koekoek.

Op 5 september ontving een nietsvermoedende Henk Klaassen de Gouden Lepelaar tijdens een bijeenkomst voor de patrijs, op Landgoed Buitengewoon in Groesbeek.

“Nou en of. Het is de kroon op mijn werk. De waardering voor alle tijd die ik actief ben geweest in de natuur. Fantastisch!”

“Jazeker. Ineens zag ik mijn kinderen en kleinkinderen achterin de zaal staan, dat doet je wat. Al die bekenden die ik plotseling zag. Wat komen jullie hier eigenlijk doen? Nadat ik de Lepelaar opgespeld heb gekregen ben ik gelijk naar mijn familie gegaan. Er was heel veel emotie.”

“Op wat we met de kleine natuurstroken in Groesbeek bijdragen aan de biodiversiteit. Ook ben ik er heel erg trots op dat ik een aantal jongens heb begeleid tot vogelaars. Zij zijn allemaal naar de universiteit in Wageningen gegaan en hebben een baan als bioloog gekregen, waaronder mijn zoon.”

“Vijftig jaar geleden richtte ik samen met wat andere mensen uit Groesbeek milieubeheer Groesbeek op. Ik kreeg jeugdeducatie op me. Nog altijd houd ik ervan om de jeugd over vogels te leren. Met de mensen met wie ik toen die werkgroep opgericht heb, kom ik nog elke zondagochtend samen om te bespreken wat er allemaal is gebeurd en moet gebeuren. Daarna gaat een deel het bos in om roofvogels te zoeken en te ringen, of het veld in voor akkervogels.”

“Ja. Het hoeft geen specifieke vogel te zijn, ik kan intens genieten van een huismus. Ik kijk altijd naar vogels. Als je met mij staat te praten – dat is heel ongezellig – dan kijk ik om me heen. Het kan ook naar een plantje of een insect zijn.”

“Ik doe veel samen, het liefst met mijn vogelmaat Harry. Wij hebben zoveel plezier. Als we anderen tegenkomen in het veld, vertellen we wat we gezien hebben. Ik wil altijd graag delen wat ik zie. Maakt niet uit of dat aan de jeugd is of aan een volwassene.”

“Patrijzen  maken mij altijd blij – ook als ik hoor dat anderen een patrijs hebben gezien. Ik ben coördinator van het patrijzenproject. Ik inventariseer patrijzen en wijs mensen en de gemeente erop dat ze de berm pas zo laat mogelijk in het jaar moeten maaien. Ik spreek mensen aan in het veld dat ze hun hond aan de lijn moeten houden. Vaak kennen mensen de patrijs niet, ze verwarren hem met de fazant.”

“Nee, dagelijks. Als ik naar het dorp ga, fiets ik een paar kilometer om, om door het gebied heen te rijden. Ik ben met pensioen, ik zit elke dag in het veld. Ook heb ik een dagelijks telrondje. Dan tel ik alles wat ik zie, in het agrarisch gebied en op een industriegebied. Op dat industriegebied zit bijvoorbeeld een zwarte roodstaart. Als je vogels kunt zien, is het nooit saai.”

“Nog niet, ik ben nog steeds zoekend. Er zijn mensen die van alles willen doen, maar die kar trekken… Tijdens de uitreiking van de Gouden Lepelaar hebben zich nieuwe vrijwilligers gemeld, die moet ik opleiden. De Gouden Lepelaar vind ik belangrijk, maar nieuwe vrijwilligers vinden net zo.”