Een eigen boek voor de huismus

Nachtegalen verleidden zangers en barden. Veldleeuweriken brachten poëten in vervoering. Maar huismussen, wisten zij ook te inspireren? Ja, welzeker. Deze gewoonste vogel van de gewone vogels die helemaal niet zo gewoon is bij beter kijken, heeft nu zelfs een eigen boek met gedichten: Mussenlust. De uitgave bevat 50 gedichten van veelal bekende Nederlandse dichters met huismussen in een hoofdrol of minstens een belangrijke bijrol, aangevuld met vertaalde poëzie uit de nieuwe en de oude (Westerse) wereld.

Extra bijzonder is deze uitgave door de 150 tekeningen van ‘mussenman’ en favoriet van velen: Peter Vos. Van sommige tekeningen zie je verschillende stadia van voltooiing achter elkaar op verschillende soorten papier gedrukt. Zoals Jean-Pierre Geelen in het goedgeschreven voorwoord terecht opmerkt, blijkt door deze vormgeving diens meesterschap nog weer beter.

U kunt de titel van het boek Mussenlust overigens al kennen. In 2005 verscheen een boekje met dezelfde titel naar aanleiding van de tentoonstelling ‘Passé(r) domesticus’, maar met de helft minder gedichten en veel minder tekeningen van Peter Vos.

Het boek Mussenlust biedt wat je noemt nachtkastjesliteratuur. Voor het slapen gaan een gedicht. Gedichtenbundels laten zich niet achter elkaar opschrokken, je neemt er steeds een hapje van en kauwt er goed op. Vaak toont zich dan de schoonheid van een vers in volle omvang. Of je krijgt nog meer voedsel voor de geest. Zo vergaat het u zeker ook bij het lezen van Mussenlust.

Als vogelliefhebber is het goed denkbeeldig discussiëren met de mussendichters, merkte ik tijdens het lezen. Als de huismus werd weggezet als alledaags, of te veel mens werd, kwam ik in opstand. Dat gesprek met de dichter voert elke lezer natuurlijk op zijn of haar eigen wijze. Overigens roepen de meeste dichters juist op om níet zomaar aan deze vogel voorbij te gaan. Dat stemde zeer tot tevredenheid.

Deze bundel maakt duidelijk dat de huismus een behulpzame vogel is als het om metaforen gaat. Zoals Jean-Pierre Geelen in de inleiding opmerkt: ‘In de dichtkunst staat hij symbool voor liefde, zorg, seksualiteit, religie, spiritualiteit, nietigheid, moed, brutaliteit.’

Ja heus, het komt allemaal langs. En om ook maar eens antropomorf bezig te zijn: nachtegalen en veldleeuweriken kunnen jaloers zijn!