Nieuwe vogelaars door corona

Een kleine steekproef onder de vogelwerkgroepen laat zien dat veel ervan profijt hebben gehad van de coronacrisis. Zo zag de vogelwerkgroep in Amsterdam het ledenaantal stijgen met 43 in 2020 en met 54 in 2021 (in vergelijking met 35 in 2019). Vogelwacht Utrecht had te maken met een jarenlange afname van leden, maar kreeg er in 2021 opeens 21 leden bij. Vogelwerkgroep Rijk van Nijmegen zag het aantal leden in 2021 met 8,5 procent groeien, volgens voorzitter Paul Gnodde “echt een corona-effect”.

Eén van die nieuwe leden uit Nijmegen is Lies Bruggeman (66). Zij keek al af en toe naar vogels vóór de crisis, maar nu had ze ruimte om het te intensiveren. Doordat andere hobby’s zoals boekenclubs en theaterbezoekjes er niet in zaten, kwam er meer tijd om te vogelen. Ook haar man kreeg het ‘vogelkijkvirus’ te pakken. “We wonen vlakbij de Ooijpolder. Ik wandelde daar al geregeld met vriendinnen of met mijn man, maar sinds de eerste lockdown ging ik er soms bijna dagelijks naartoe. Nu pas ontdekten we hoeveel bijzondere vogels er zitten: de blauwborst en de roerdomp bijvoorbeeld. Doordat er heel weinig verkeer was, was het heel stil. We zaten op een bankje toen ik me afvroeg wat ik hoorde. Een roerdomp! Daar ging mijn hart wel sneller van kloppen.”

Ook zag Lies haar ‘spark’-bird, een vogel die ze heel graag wilde zien: een blauwborst. “We waren in de buurt van datzelfde bankje toen ik zei: ‘Ik zou weleens een blauwborst willen zien…’ Ik zag een vogel op een rietpluim zitten, zette de verrekijker aan mijn ogen, en daar zat hij!” Sindsdien is het stel op de blauwborst gespitst en zien ze hem vaak.

Sinds er weer meer mogelijk is, zijn Lies en haar man een paar keer op excursie mee geweest. Voor cursussen staan ze op de wachtlijst. Leren doen ze uit gidsen en via een app. “Elke avond na het eten doen we één vogel. Dan luisteren we geluidjes af en overhoren elkaar.”

Robert Mens (69) uit Amsterdam is gepensioneerd en zit graag met zijn neus in de boeken. Van jongs af aan keek hij vaak in het boekje Wat vliegt daar, van Professor Van Dobben. Maar tijdens de lockdowns van de coronacrisis, merkte hij dat hij de deur uit wilde. “Ik had echt genoeg van het binnen zitten, ik wilde weg uit de boeken. Daarom besloot ik lid te worden van de vogelclub. Ook kocht ik via Marktplaats een kijker.”

Robert is al een aantal keer mee geweest op excursie: “Het is ontzettend leuk. In een groep zitten altijd mensen die veel weten, die iets horen en dan meteen weten wat het is. Vorige week heb ik voor het eerst de glanskop gezien. Ik had nog nooit van die vogel gehoord, ik heb er in Wat vliegt daar altijd overheen gelezen. Met mijn verrekijker heb ik dat zwarte kopje gezien. En vorige maand heb ik in het Flevopark voor het eerst een zanglijster gezien. Van het plaatje herkende ik hem, maar ik wist niet dat hij zo’n warrige manier van zingen heeft. Dat heb ik toen wel even in mijn oren geknoopt.”

Ook Robin Drenth (13) uit Nijkerk ontdekte het vogelen tijdens de lockdowns. Het zaadje werd geplant tijdens een wisenten-excursie op de Veluwe, met zijn moeder, in september 2020. “Er kwam een zwarte specht aanvliegen in een boom. De boswachter wees ons erop. Hij zat op een dooie boomstam in het zonnetje. Dat vond ik zo mooi! Ik riep tegen mijn moeder: ‘Zet die zwarte specht op de foto!’ Maar mijn moeder zei: ‘Nee joh’ – ze dacht dat het toch niet mooi zou worden. Hij vloog weg zonder dat we een foto hadden genomen. Ik wilde revanche.”

De maanden daarna ontwikkelde het vogelen zich tot een echte hobby. Doordat hij thuis zat, had Robin daar veel tijd voor. In het veld leerde hij andere vogelaars kennen, onder andere van zijn leeftijd. “In de polder maak ik praatjes met mensen. Met twee jongeren uit Amersfoort ga ik er nu geregeld samen op uit. Afgelopen week zagen we twee kraanvogels overvliegen. Dat was voor mij een nieuwe soort. ‘Hé, zijn het ooievaars?’, zei iemand. Toch maar even afstappen en kijken. Nee, kraanvogels!!” Robin fotografeert de vogels en zet de foto’s op Instagram (@robindevogelaar). Ook neemt hij de geluiden op om op zijn computer af te luisteren. Zijn moeder kocht een verrekijker die hij mag gebruiken. Hij werd ook lid van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie en ging afgelopen herfst mee op kamp naar Schiermonnikoog.

Het vogels kijken helpt Robin om vrolijk te blijven. “Als ik niet goed in mijn vel zit, ga ik een rondje fietsen en dan heb ik altijd wel een leuke vondst waardoor ik weer blij word.”