Lief broertje

Ronald van Harxen, STONE | zondag 29 maart 2020 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 753x

Alles op zijn tijd, ja toch.

... zag ik mijn kans schoon. Ik heb wel even een paar dagen gewacht tot ik zeker wist dat zijn koters waren overleden. Ik had natuurlijk geen zin ook al direct met een paar blagen opgezadeld te worden die niet van mij waren. Ja, sneu, maar zo is het leven. Buurman wilde gelijk wel weer aan de bak, maar ook daar had ik effe geen zin in. Pfff eind mei nog  beginnen met eieren leggen? Dan was ik in augustus nog druk geweest met die gassies. Mooi niet, en al helemaal niet in mijn eerste jaar. 'Tis niet dat ik niet van kinderen houd, heb er inmiddels 6 op de wereld gezet, maar alles op zijn tijd.

Zoiets doe je toch niet bij een dame.

Je vraagt of ik Pet en Snor nog ken? Nou en of. Rare gasten! Dat ze ons in 2016 een paar keer uit de kast graaiden en allerlei vreemde dingen met ons deden, had ik eerlijk gezegd een beetje verdrongen. Doe ik wel vaker met dingen waar ik liever niet meer aan herinnerd wil worden. Mijn tweede kennismaking dateert van 18 mei 2018. Ik zat rustig op mijn net een week oude koters, toen ik plotseling het gerammel van een ladder hoorde die onhandig tegen onze tak gezet werd. Ik wou er eigenlijk als een speer tussenuit, maar ja, je eigen bloed in de steek laten, dat doe je ook niet zomaar. Plotseling ging het dak eraf. Ik kon niet goed zien wat er gebeurde, verblind door het felle licht dat naar binnen kwamen. Maar voor ik er erg in had, had die Snor me in de hand. Ik schrok me het apezuur. Ik herkende hem direct. Hij gaf me aan Pet en wat die met me deed tart alle fatsoensnormen! Toen hij het nummer op mijn trouwring opgeschreven had, draaide hij me op mijn rug en blies met volle kracht mijn hele buik bloot. Zoiets doe je toch niet bij een dame! "Vrouwtje" riep hij naar Snor die nog boven op de ladder stond. Ja, of ik dat nog niet wist!

Fans?

Drie weken later schrok ik pas echt. Opnieuw kwam die ladder het erf van onze huiseigenaar op rijden. Ik zag het gebeuren, want ik zat toevallig buiten. Nou ja, zo toevallig was dat niet, want met koters van 29 dagen wil je niet de hele dag in één kleine ruimte zitten. Ik schreeuwde: "Dekken, ze komen je pakken!!!" in de hoop dat ze zich onzichtbaar konden maken. Twee waren zo slim zich in het voorportaal te verschansen, maar voor de beide jongste was het te laat. Ik moest met lede ogen toezien hoe ze dezelfde handelingen moesten ondergaan als wij toentertijd. Ik dacht nog: "Als ze daar maar geen traumaatje aan overhouden!" Maar weet je broertje, wat nog het ergste was? Er stond een hele club vreemde snuiters om heen. Ik kende ze geen van allen, maar ze zagen eruit of ze een beetje van lotje getikt waren. Rare hoedjes op en zo. Fans van me, begreep ik later. Wat ik dan wel weer mooi vond, was dat ze helemaal weg waren van mijn kindjes. Ze bleven maar wauw!en en oooo!'en. Hoe vaak ze wel niet op de foto zijn gezet die ochtend! Stiekem was ik nog een beetje jaloers ook. Ze hadden me vast ook heel beeldig gevonden. 

Nou broertje, ik brei er een eind aan, volgens mij komt manlief eraan. We houden kontakt!

PS 1

Was jij het trouwens die afgelopen week de hele buurt op stelten zetten met je geschreeuw? Wil je dat alsjeblieft niet meer weer doen! Mijn man was 3 dagen van de leg.

PS 2

Die knapperd op de foto, dat ben jij. Echt waar! Ik kreeg de foto opgestuurd van Koen Kwak (zo heet ie echt), jouw huisbaas. Hoe die aan m'n adres komt, is me een raadsel. Hij had hem gemaakt toen hij even de tuin in liep om z'n benen te strekken. 

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over