Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
Nee, ze eten de stenen niet op
23.04.24 Maar we zien ze wel stenen slikken soms. Het doorslikken van de stenen heeft een ande..
Door
Mary Mombarg
Kerkuilenwerkgroep Nederland
Tsjirpen en meer
Mary Mombarg, Kerkuilenwerkgroep Nederland | donderdag 9 mei 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1085x
Op Bevrijdingsdag kroop het vierde kuiken uit het ei gevolgd door het vijfde kuiken op zeven mei. Het eerste geboren kuiken gaat inmiddels de tweede week in. De eerste geluidjes zijn hoorbaar.
De eerste geluidjes
De kuikens die uit het ei zijn maken hele zachte geluiden. Die hebben vele benamingen. Het eerste geluid dat een jonge kerkuil laat horen, wanneer het uit het uit het ei is gekomen, is een “rinkelend” getsjilp, gecombineerd met piepende, krassende en klokkende kreten: tsjirpen.
Het tsjirpen is gedurende de eerste weken een opvallend en karakteristiek geluid bij de jonge uilen. Het geluid wordt veelal gehoord vlak vóór, tijdens en na het voeren van de jongen door vrouw kerkuil. Ook wanneer één van de jonge uilen niet onder de beschermende vleugels van vrouw kerkuil zit, laat ze, in het ritme van de ademhaling, het getsjirp horen. De geluiden van de jonge kerkuilen krijgen in de literatuur allerlei namen: “Zirpen”, “Piepen”, "Pépie", “Zirplaut”, “Wimmern”, “Chittering”. Het tsjirpen omvat een scala aan fijne geluidjes.
Tegen het einde van de eerste levensweek krijgt het blazen geleidelijk de overhand.
Tweede week
Vanaf de zevende dag produceert een jong van de kerkuil de eerste braakbal. Die braakballen zijn lang en smal en wegen nog geen gram. De inhoud bestaat grotendeels uit haren met een enkele maal kleine botjes.
Tegen het einde van de tweede week maakt de eerste witte donslaag van de kuikens, die het lichaam nooit volledig heeft bedekt, plaats voor een tweede, die gelig-wit tot hagelwit van kleur is.
De stichting Kerkuilenwerkgroep heeft tot doel het ‘beschermen van de kerkuil’ door ‘het geven van voorlichting en educatie, door het plaatsen van nestkasten en het verzamelen en registreren van gegevens’. De stichting is een overkoepelende landelijke organisatie met ongeveer 1.000 vrijwilligers, die werkzaam zijn in 16 regio’s die landelijk ruim 10.000 kerkuilnestkasten beheren en controleren. Dankzij de inspanningen van deze vrijwilligers en de medewerking van boeren en burgers is de broedpopulatie van kerkuilen toegenomen van ongeveer 100 broedparen eind jaren ’70 tot 3.000 nu. Meer weten? Bezoek de website van Kerkuilenwerkgroep Nederland
Meer over
Kerkuil Alle Beleef de Lente blogsGeluksbrenger
23.04.24 In het vorige blog ging het over de oude naam 'uiver' voor de ooievaar. Maar waar kom..
Even wegkijken?
22.04.24 De afgelopen dagen hebben de pykjes veel voorgeschoteld gekregen, maar deze prooien w..