Kunst met een grote k (K)

Mark Hessels | woensdag 18 juni 2025 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 70x

Oordeel zelf maar. Ik vind de inspiratie die in de eerste fase nog van het werk afspatte in het vervolg duidelijk minder geworden. Ik hoop dat M het weer wat serieuzer oppakt als zijn kroost de deur uit is, want dit is zo zonde om zo je talent te verkwanselen.

M verwaarloost zijn kunstenaarsloopbaan

In een eerder blog liet ik al eens een kunstwerk zien dat M in zijn vrije uren had gemaakt. Maar dat was in de tijd dat V nog op eieren zat en hij met een paar muizen per nacht al klaar was met werken. Ja, dan houd je natuurlijk een hoop tijd over om aan je schilderscarrière te werken. Hoe anders is dat nu. Er wordt de hele nacht doorgejaagd om die 4 onstilbare snavels tot de rand toe te vullen voordat het weer licht wordt. Zie dan nog maar eens een momentje te vinden om aan je topwerken te besteden.

Je ziet hierboven dat het werk wel verder gevorderd is, maar ik vind de stijl erg gehaast overkomen. Het is duidelijk dat hij er nu niet helemaal bij is met zijn hoofd en ik vraag me serieus af of je in zo’n periode dan nog wel kunst moet proberen te maken.

Aan ‘verf’ geen gebrek

Een paar jaar geleden vroeg ik me af hoeveel latex zo’n opgroeiende gezinnetje nu per seizoen in de hooiberg achterlaat. In dit blog met de niets verhullende titel ‘schijt aan alles’ is dat in detail terug te lezen. Er zit trouwens ook een link in naar een hilarische bijbehorende clip.

Op ongeveer 12 liter ‘latex’ per seizoen kwam ik toen uit, maar ik kan er een litertje naast zitten natuurlijk. De hooiberg is inmiddels voldoende gecoat voor de komende 25 jaar dus alle verf die over is kan nu aan andere kunstwerken op het erf besteed worden.

En waarom is het dan kunst met een grote K en niet met een gewone k of een kleine? Nou, de beelden geven het antwoord al wel een beetje. Als je flink wil uitpakken en daarbij veel verf wil gebruiken dan heb je aan een kleine k gewoon niet genoeg en dan heb je echt wel een grote K nodig, misschien wel twee zelfs...

Maar nu even serieus

Kijk, ik kan hier best wel om lachen. Het hoort er wat mij betreft gewoon bij. Natuur is niet alleen maar mooi en leuk, maar soms ook vies of lastig. Volgens mij is het belangrijk om van het totaalpakket te genieten en niet alleen maar de leuke stukjes eruit te pikken, zo werkt de natuurlijke balans gewoonweg niet.

Een van de dingen waar we als landelijke kerkuilenwerkgroep wel een beetje zorgen over hebben is dat de erven waar kerkuilen welkom zijn langzaam af lijken te nemen. Steeds minder mensen lijken bereid om een beetje overlast dat zulke prachtbewoners met zich mee brengen voor lief te nemen. En dat je je antieke cabrio niet wil laten witsproeien snapt natuurlijk iedereen, maar vaak is er met een zeiltje spannen of de kast iets strategischer plaatsen al veel te sturen in de plekken die wel en niet wit worden.

Ik hoop echt dat we met z’n allen snel weer wat wijzer worden en echt natuurinclusief gaan denken (en handelen). Ik kom voor mijn torenvalkonderzoek soms op erven van biologische boeren of reguliere boeren met een groot natuurhart waar je hart echt een sprongetje maakt van hoe mooi we het met elkaar zouden kunnen maken, maar dan moet je wel af en toe wat ongemak accepteren die die prachtige natuur met zich meebrengt.

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over