Afscheid

Ronald van Harxen, STONE | zondag 6 juni 2021 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 483x

Man probeert het zelf maar eens

Op 31 mei vertrok ze op om 21:20 uur naar buiten om pas op 1 juni om 4:45 uur weer terug te keren. Een patroon dat zich de nachten daarna herhaalde. Ook overdag blijft ze nu langere tijd buiten de kast zoals op 4 juni toen ze om 11:51 de kast verliet om pas om 16:25 weer terug te keren. Het is duidelijk nu: ze gelooft er niet meer in. Dat ze desondanks nog regelmatig op de eieren zit, is tekenend voor de moeite die het haar kost er helemaal de brui aan te geven. Dat geldt zelfs voor het mannetje. De poging die hij op donderdagavond deed om de taak van zijn vrouwtje over te nemen, vond ik ronduit aandoenlijk. Hoe hij daar op de eieren lag, de poten als in de weg zittende stelten achter zich uit stekend. Het zag er klungelig maar ook verterend uit. Hij tokkelde tegen de eieren als of hij er niet van zou opkijken elk moment gepiep te horen. Opvallend vond ik dat hij zelfs enkele keren het schrää-geluid liet horen. Een geluid dat we tot dan toe alleen kenden van het vrouwtje in een poging haar man aan te sporen voedsel te komen brengen. Zijn dat restjes uit de tijd dat ook bij steenuilen de mannen nog broedden, net zoals nu bij torenvalken nog gebeurt?

Stoppen doe je geleidelijk

Wat me in ieder geval duidelijk is geworden de afgelopen weken, is dat stoppen met broeden net zo'n proces is, als ermee beginnen. Het is niet: er liggen eieren, ik ga erop zitten en kom er niet meer vanaf, maar eerder: ik ga er elke dag een een stukje langer op zitten. Gewoon de tijd tijd nemen om mezelf eraan te laten wennen. Bij het verlaten van niet-uitgekomen eieren gaat het feitelijk precies zo: geleidelijk aan steeds langer eraf. Wat mij betreft pleit dat heel erg tegen - wat wel geroepen wordt - eieren die niet meer uitkomen onder een nog broedend vrouwtje weg te halen. Doodbroeden doet ze zich echt niet, maar wel heeft ze kennelijk tijd nodig om afscheid te nemen. De hormonen hebben wekenlang in de hoogste versnelling gedraaid en moet langzaam weer naar een normaal niveau. Dat heeft kennelijk tijd nodig. Mooi dat we dat zo kunnen waarnemen en het nieuwe kennis oplevert.

Er zijn weer muizen!

Wat in alle gedoe mogelijk aan de aandacht is ontsnapt, is dat de prooiaanvoer een flinke opleving heeft laten zien. Niet qua aantal, maar wel wat de biomassa betreft. Verantwoordelijk daarvoor de negen woelmuizen die als duveltjes uit een doosje plots aangevoerd werden. Reden: eind vorige week is er gemaaid. En net zoals we vorig jaar jaar op de vijfde levensdag van de jongen zagen, komen dan de muizen los. Niet zo extreem als vorig jaar toen er in een paar dagen tijd tientallen werden aangevoerd, maar toen waren er ook veel meer monden te vullen. Groot verschil met vorig jaar is dat het maaien dit jaar drie weken plaatsvond. Hadden we dit jaar wel jongen gehad, hadden die beslist een tijdlang honger geleden, of waren ze volgestopt met regenwormen. Met mogelijk sterfte als gevolg. Overleven is vooral ook een kwestie van geluk hebben zo bleek ook bij andere nesten. Meer daarover in een volgend blog.

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over