Wie eet de mol?

Mark Hessels | vrijdag 6 juni 2025 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 67x

Wie eet deze mol? Flinke prooi, maar deze gaat die 140 gram zeker niet halen.

Mooie, maar lastige prooi

Deze week werd er weer eens een mol binnen gebracht en dat gebeurt niet heel vaak. In januari 2024 hadden we er een in de kerkuilenkast (onvrijwillig) en in juni 2022 ook eentje. Bij de 1400 prooien uit braakballen, die we in de afgelopen jaren onderzocht hebben is nog nooit een (stukje) mol aangetroffen.

Als je naar ons terrein kijkt is dat best verbazingwekkend, want we hebben niet bepaald een tekort aan mollen hier als ik af mag gaan op de vele honderden molshopen die overal en nergens op ons terrein liggen. Maar kennelijk zijn ze niet zo makkelijk te vangen voor een kerkuil.

Twee andere braakbal-onderzoeken die nog heel wat uitgebreider waren bevestigen dat beeld. Bij de ene werd tussen bijna 7000 prooidieren slechts 1 mol gevonden en bij de andere tussen bijna 55,000 prooien slechts 37 mollen. De mol komt dus goed weg, bij de kerkuilen althans.

Mol-gewicht

Degene die bij scheikunde goed opgelet heeft heeft waarschijnlijk een heel andere associatie met molgewicht. Maar dit gaat dus niet over het gewicht van heel veel moleculen (zoek maar eens op molgewicht), maar over het gewicht van het beestje de mol. En dat gewicht mag er best zijn. Met 60-140 gram is de mol natuurlijk een fantastische prooi, die heel wat hongerige snaveltjes kan vullen. Die 140 gram komt zelfs aardig in de buurt bij het maximale gewicht dat een volwassen kerkuil vliegend naar huis kan brengen.

Nou op mollenjacht dan dus.

Ja in het eerste stukje hierboven las je al dat dat dus niet of nauwelijks gebeurt. De reden is ook vrij eenvoudig. Mollen komen niet vaak boven de grond en kerkuilen komen niet vaak onder de grond. Dus de kans dat die elkaar tegenkomen is gewoon heel klein. Mollen zijn wel zowel overdag als ’s nachts actief, dus daar ligt het niet aan.

Overdag zie ik regelmatig een molshoop die in beweging is en waar dus ergens vlak onder een mol actief is. Een jager met lange snavel, zoals reigerachtigen kunnen dan nog wel proberen om ze onder de grond te spiesen en naar boven te brengen. Ik zie dan ook met enige regelmaat een reiger een mol naar binnen werken. Voor de kerkuil blijven ze echter meestal onbereikbaar.

Een heel enkele keer kom ik wel eens een mol boven de grond tegen. Die ziet er dan vrij hulpeloos uit, maar vergis je niet. Ze kunnen behoorlijk agressief zijn en het feit dat ze half blind zijn maakt dat misschien alleen nog maar erger. Een mol dus ook nooit zomaar oppakken, want dan kun je waarschijnlijk meteen richting de ehbo-doos. Misschien is dat ook een reden dat de kerkuil niet zo happig is op deze prooi. Hij heeft immers geen ehbo-doos, dus oppassen met waar je op jaagt is zeker een afweging. Er zit een heel nest dat op jou rekent en een gewonde ouder is meestal heel slecht nieuws voor het dier zelf, maar ook voor zijn of haar nageslacht.

Er is eten genoeg

Er zijn gelukkig op dit moment meer dan voldoende prooien voor ons opgroeiende grut. Ook zonder mollen worden de buiken voldoende gevuld en nu we eindelijk weer eens een beetje normale gevarieerde lente hebben blijft dat hopelijk ook zo. Het is iedere dag weer een genot om te zien hoe ze alsmaar mooier worden, zowel qua uiterlijk als in gedrag.

Dus laat die mollen maar lekker graven en zo de grond lekker los maken en ondertussen ook nog een gratis drainagesysteem aanleggen. Ik las onlangs ergens dat zelfs wezels soms de mollengang gebruiken om veilig van A naar B te komen. Dus nog een extra reden om die mollenklemmen op te ruimen en gewoon die bulten met een hark weer lekker te verdelen over de omgeving.

En wil je toch graag een gevangen mol zien; kijk dan zeker even naar deze mooie clip.

Een van de weinige keren dat ik een mol overdag betrapte, omdat een stuk van zijn tunnel verdwenen was. (foto: Mark Hessels)

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over