Vrezen en liefhebben

Roos Tol | vrijdag 7 juni 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1160x

Ineens zit ze daar. Als een standbeeld. Felle gele ogen. Plots een duik omlaag. Een korte kreet, een mus. Weg is ze weer. Veertjes dwarrelen na. Zo klinkt het als pure horror.

Maar het is volkomen natuurlijk, net zoals bij de slechtvalken en de uilen waar we bij elke prooi voor de jongen verheugd reageren.
Bovendien: wat is ze mooi!

Die komt terug

De sperwer die we bij de voedertafel zagen, zal ongetwijfeld terugkomen. Hopen dat ze zich vaker zo goed laat bekijken. Rustig op de waterbak. Of jagend achter een vogel aan. Want de sperwer eet vogels, van mezen en mussen tot duiven.
In mijn eigen tuin kwam jarenlang een sperwer. Was ik bezig in de tuin, zag een flits omlaag komen en – regelmatig – met geslagen prooi weer verdwijnen, zó snel!
Ik bekeek haar met grote bewondering. Zelfs al houd ik van elke mus, vink en mees die op onze voedertafel komt. De kracht, de stijl, de schoonheid van de sperwer!

Stilte

Als de sperwer weer weg is, is het altijd even doodstil in de tuin. Alles houdt zich schuil. Al duurt dat nooit heel lang.
De haag in mijn eigen tuin herbergt een grote kolonie mussen. Altijd gezellig, zo’n groep. Op een dag zwegen ze. Nee; waren ze vertrokken. Allemaal!
Wekenlang geen mus gezien of gehoord. Tot ze, eindelijk, langzaamaan weer kwamen aandruppelen. Na een hele tijd was alles weer als vanouds. Behalve de sperwer, die zag ik niet meer.

Horror

Maanden later kwam onze hond met iets van onder de haag in zijn bek.
Het bleek het uitgemergelde, gemummificeerde karkas van… de sperwer.
Ze moet bij een jachtvlucht in de haag zijn komen vast te zitten. Daarom waren de mussen ineens weg… Ik heb niets gezien of gehoord hiervan. Verschrikkelijk.
Dan maar af en toe een slag slaan; ook roofvogels moeten eten.
Inmiddels komt er soms weer een sperwer. Een veel jongere, misschien haar zoon.
Ik zeg: blijf van onze mussen, mezen, vogels af!
Maar tegelijk gun ik hem zijn prooi.