De bosuilkuikens groeien langzaam uit tot echte bosuilen. En hoe groter ze worden, hoe meer ze zich bewust worden dat de kast maar erg klein is. Ze zijn ondertussen groot genoeg om naar buiten te gluren door het gat. En wat ze daar allemaal zien…
De kast hangt op het terrein van Jan. Afgelopen week overkwam de kuikens hun eerste uitstapje naar de buitenwereld toen ze werden geringd. Zelfs de landelijke pers in de vorm van Hart van Nederland was aanwezig om de kuikens te aanschouwen. BN’ers zijn ze nu!
Bij het ringen bleken de kuikens helemaal gezond. Vrij van parasieten, goed op gewicht en mooi gegroeid volgens verwachting naar leeftijd. Ze groeien deze week mooi door en zo beginnen onze kuikens al op echte bosuilen te lijken. Moeders komt al een tijdje overdag niet meer in de kast en als ik het gestuntel op de laatste clips zie dan wordt het duidelijk dat het huis inderdaad wat te krap wordt. Binnenkort zullen de kuikens gaan ‘gathangen’ en zoals Renée in haar vorige blog al zei: “ze gaan als de tijd rijp is”.
Maar… wat staat ze dan eenmaal buiten allemaal te wachten…
Grote boze buitenwereld of gewoon een groot avontuur?
De omgeving van de kast is prachtig voor jonge bosuilen. In het begin kunnen ze nog niet zo goed vliegen, maar er staan verscheidene bospercelen met mooie dikke bomen om in te fladderen/klimmen. Zo kunnen de kuikens hun vliegspieren sterken en oefenen met vliegen. Maar in het bos zijn ook regelmatig rovers als marters en vossen… Zij willen nog wel eens een kuiken pakken. Opletten dus en als je op de grond valt snel weer naar boven klimmen. Verder zijn er natuurlijk heel veel dingen om te ontdekken. Andere dieren, verschillende types bomen en struiken, en natuurlijk vliegoefeningen doen!
Deze kast hangt dicht bij de bewoonde wereld, hoe zit het met verstoring van de mens?
Deze vraag zie ik vaker voorbij komen. En natuurlijk een terechte vraag. Gelukkig valt het allemaal mee. Jan woont aan de rand van de bebouwde kom en heeft achter de kast diverse percelen bos. (Ja, Jan woont echt op een prachtige plek, ik ben jaloers!). Soms hoor je eens een stem, geluiden van de bewoonde wereld zoals kettingzagen of mensen die bezig zijn in de tuin. Ik heb begrepen dat wij tijdens en na het ringen ook duidelijk te horen waren. Direct na het ringen (de kuikens zijn maar ongeveer 13 minuten buiten de kast geweest) hebben we nog kort wat interviews afgelegd voor Hart van Nederland. Op het laatst zag ik toevallig vrouw bosuil in de boom zitten. Zij heeft dus de hele tijd toe zitten kijken!
Na het ringen zaten we nog op het terras van Jan te proosten op de kuikens (We hoorden zelfs de roepie roepie!). Dit klonk waarschijnlijk op de buitencam ook als behoorlijk dichtbij door de zeer scherpe omgevingsmicrofoon, maar in werkelijkheid zaten we toch zeker zo’n 70 meter van de kast af. Echter ik kan u verzekeren dat de uilen daar wel tegen kunnen. Ze zitten al jaren bij Jan in de kast en soms is het gewoon gezellig op het terras. Ik weet van een ander paartje bosuilen dat midden in een woonwijk in een boom zit terwijl er naast regelmatig een tuinfeest wordt gegeven. De natuur is enorm veerkrachtig en flexibel! Onze webcam opnames van na het ringen tot nu zijn daarvan het levende bewijs. Alsof er niks is gebeurd...
Voor wie de uitzending Hart van Nederland vorige week nog niet gezien had:
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
