Ups and downs

Bernice Goffin | maandag 5 juli 2021 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 556x

Een mooie herinnering aan K6

Altijd kwetsbaar

K6 had het op eerdere momenten ook wel eens moeilijk, maar wist zich er tot nu toe steeds doorheen te slaan. We hadden goede hoop dat het, ondanks de groeiachterstand, goed kon komen. Maar toen was de prooiaanvoer drie nachten lang minimaal wegens de vele regenval. Tegen de tijd dat het weer opklaarde en de prooiaanvoer groeide, leek het er helaas op dat K6 niet meer sterk genoeg was om tegen de andere hongerige kuikens op te boksen. Dat laat maar weer zien hoe kwetsbaar de jongsten wel niet blijven: een kleine tegenslag kan al te veel zijn.

Een slecht imago?

Niet iedereen vind de kerkuil een leuke vogel en soms hangt dit samen met de broedstrategie van de kerkuil. De kerkuil is een echte expert in het uitbuiten van goede muizenjaren en kan dan door meer eieren te leggen erg veel jongen krijgen. Een superstrategie voor de kerkuil als soort. De prooiaanvoer zit echter niet altijd mee en in dat soort gevallen zijn het de jongste kuikens die dat als eerste moeten bekopen. Wij als mens leven juist erg mee met de underdogs en vinden het moeilijk om te zien dat de kleinsten geen extra zorg krijgen.

Het zijn geen mensen

Maar zo is de kerkuil. Met deze strategie zijn ze als soort succesvol geworden en ze zullen hier dus niet van afwijken. De kerkuil is ook zeker niet de enige vogel die een strategie heeft die niet zou passen in onze maatschappij. Ooievaar, wilde eend, meerkoet, boerenzwaluw, steenarend. Allemaal prachtige vogels, maar wel vogels die allen gedragingen vertonen die in de mensenwereld als wreed, triest of zelf illegaal zouden worden bestempeld. Maakt dit ze dan slechte vogels? Nee, dat maakt ze vogels die simpelweg anders leven en gebeurtenissen anders ervaren dan wij. En misschien is dat maar goed ook.

Wij zijn voor natuur

Het is niet aan ons om tegen het natuurlijke gedrag van een andere soort in te gaan. Daarom hebben wij niet ingegrepen om K6 te helpen. Vogelbescherming pleit voor een wereld waarin vogelsoorten zichzelf kunnen redden met hun eigen natuurlijke gedrag. We geven de middelen die nodig zijn voor de soort om zichzelf te kunnen redden, zoals een geschikte broedplaats of omgeving om in te jagen. Het redden van elk individueel dier om de soort vooruit te helpen is dan niet meer nodig en zelfs niet wenselijk. Immers, als elk zwak dier het zou redden zou de gehele populatie op den duur verzwakken, wat juist nadelig is voor de soort. Een wereld waarin elke soort zichzelf kan zijn. Daar gaan we voor.

Het leven gaat door

Uiteraard is er nog altijd meer om te vertellen over de werking van de natuur en de principes van de Vogelbescherming; er zijn altijd ingewikkelde problemen en moeilijke beslissingen. Ik streef in deze blog dan ook zeker niet naar volledigheid. Dan zou het een boekwerk in plaats van een blog worden (probeer maar eens ‘On the Origin of Species’…). Gelukkig zorgt de broedstrategie van de kerkuil er in ieder geval óók voor dat we nu vier prachtige puberende kerkuilen kunnen bewonderen die allemaal kerngezond zijn en steeds nieuwsgieriger en actiever worden. En de komende weken gaan de beelden alleen maar mooier worden, dus blijf vooral meekijken!

Foto Jelle de Jong

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over