Geen nood, wel brandweer

Caroline Walta, STORK | zondag 1 juli 2018 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 735x

In deze blog neem ik jullie mee naar Den Haag. De ooievaar is het wapen van de stad, maar eigenlijk weten we nog niet zoveel over het leven van de soort in deze omgeving. Sinds 2011 probeer ik meer kennis op te doen over de "stadse" ooievaar.

Alle seizoenen...

bekijk ik de ooievaars. Ik zie ze samenscholen de winter en jongen krijgen in de lente. Ik zie ze in de zomer uitvliegen, verongelukken, sterven, herstellen en na de herfst wel of niet meer terug. Ik luister en hoor opmerkingen  van "blij dat ze er zijn" tot "het is een plaag." Ik krijg vragen van "mag ik hier een nestpaal neerzetten?" tot "haal die ellendige takken van mijn schoorsteen!"

Ringen op grote hoogte

Als aanvulling op het kijken en luisteren, ringen we een deel van de jonge ooievaars om te volgen hoe het ze na het uitvliegen vergaat. De meeste nesten liggen hier hoog: op flatgebouwen en daar dan weer de schoorsteen van. Om die plekken te bereiken, werk ik samen met mijn collega vrijwilliger van de Haagse Vogelbescherming, die professioneel klimmer is. Toen we begonnen met het ringen in 2012, lieten we de onbereikbaar hoge nesten voor wat het is.

Durf te vragen

Juni 2015: na zo'n "nee, dit gaat 'm niet worden"-moment, gaf de klimmer me een lift naar huis en reden we - door het nemen van een verkeerde afslag - langs de brandweerkazerne. Daar zag ik zo'n stoere hoogwerkerwagen staan en zei ik voor de grap: "die moeten we hebben!". Vervolgens zette de klimmer me af op het plein van de kazerne. Ik stap uit en loop aarzelend richting de brandweerlieden. Ze zien me aankomen. Letterlijk en figuurlijk.

Razend

Deze mensen wagen hun leven in noodgevallen en ik ga ze nu iets vertellen over ooievaarskuikens. Ik word vriendelijk begroet en dat was het dan. Denk ik. Een moment later zit ik in de kantine met de brandweermannen aan de siroop. Ze zijn razend... benieuwd. Het blijkt dat de hulpverleners graag op andere plekken willen oefenen dan alleen op het voorplein van de kazerne.

In de goot

Juni 2018: zoals voorgaande jaren wil de brandweer weer meewerken. Er zijn een paar collega's van een andere kazerne, die met de hoogwerker willen oefenen. Bij de locatie in Wassenaar gaan we maar liefst 23 meter hoog. Het blijkt dat er een stuk versiering van de gevel afgebroken in de goot ligt. Het komt goed uit dat we die kunnen meenemen, voordat het naar beneden valt. Op het bordes van de entree.

Een beroep van uitersten

Als ik aankom op de locatie bij het nest in Leidschendam, trainen de mannen met een brancard. Of ik op die manier naar boven wil, grappen ze. Als de jonge ooievaars tijdens het ringen zo dichtbij op de grond liggen, zijn we allemaal onder de indruk van het bijzondere tafereel. Ik zie nu zoveel meer dan die stoere hulpverleners. Ze stellen vragen over de vogels en maken foto's: "dit zullen mijn kinderen écht gaaf vinden om te zien."

Direct na het ringen klinkt er een noodoproep uit de portofoons en rijdt de brandweerwagen met zwaailicht en sirene het terrein af. Ik hoop dat het niets ernstigs is en de hulpverleners veilig en met alleen maar mooie verhalen thuiskomen.

STORK, de Engelse naam voor een echte Nederlandse vogel: de ooievaar. STORK is een vrijwilligersorganisatie, die zich belangeloos inzet voor de ooievaars in Nederland. In de jaren zestig waren de ooievaar in Nederland vrijwel uitgestorven, door het gebruik van zware pesticiden zoals DDT. Om de ooievaar te laten terugkeren, hebben vele vrijwilligers en Vogelbescherming Nederland zich sinds 1969 flink ingezet. Het doel was de terugkeer van de ooievaar als broedvogel in Nederland. Dat lukt. Met de ooievaars lijkt het nu goed te gaan. Het aantal broedparen neemt weer toe. Bezoek de website van STORK

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over