Pieren

Ronald van Harxen, STONE | zondag 1 juli 2018 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 740x

foto: Pauline van Marle

Prominente rol

Er zijn wat wormen aangevoerd de afgelopen weken: 747 om precies te zijn. Welke soort het betreft is helaas op de beelden niet te zien. In Nederland komen 23 soorten voor en om met zekerheid te weten met welke we te maken hebben, moet je ze eigenlijk in hand hebben, of van dichtbij kunnen bestuderen. Voor de hand liggend is echter dat het overwegend soorten betreft die van organisch materiaal leven en 's nachts boven de grond komen om dat te verzamelen. Een veel voorkomende soort - die ook vanwege zijn formaat interessant is - is de dauwpier (Lumbricus terrestris). Deze soort kan in uitgerekte toestand (hoe meet je zo'n elastisch beest eigenlijk?) wel 25 centimeter meten en 20 gram wegen. De langste ooit gemeten mat maar liefst 40 centimeter en woog 26 gram. Behalve door steenuilen worden regenwormen ook veel gegeten door onder andere merels, kieviten, buizerds, dassen, vossen, mollen en egels. Je zou bijna zeggen: wie lust ze niet? Als zodanig vervullen ze een prominente rol in de voedselkringloop.

Seks

Regenwormen zijn echter niet alleen als voedselbron intersessant, maar ook als soort op zich. Charles Darwin heeft er al eens een dik boek over geschreven: The formation of vegetable mould, through the action of worms, with observations on their habits. Een hele mondvol, maar baanbrekend. Bijzonder aan regenwormen is dat ze tweeslachtig zijn, dat wil zeggen dat ze zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen hebben. In theorie zouden ze dus geen partner nodig hebben om jonkies te maken. Toch doen ze in de praktijk niet echt aan zelfseks. In de voortplantingstijd zoeken ze elkaar op om te paren: het mannelijke orgaan doet het dan met het vrouwelijke van de ander en omgekeerd. Een soort dubbelparing dus. Als je denkt dat dat dan ook wel dubbelromantisch zal zijn, heb je het mooi mis. Ze doen het altijd ’s nachts, maar nooit bij volle maan. Bij ons mensen is dat toch het moment om hand in hand op een bankje in het park te zitten. Waarom regenwormen niet? Dat is simpel. Ze doen ‘het’ bovengronds en zo’n vrijpartijtje kan wel een paar uur duren. Bij volle maan is het net alsof het licht aan is. Iedereen kan je zien. Erg gevaarlijk met nachtelijke wormeneters in de buurt. Een gezamenlijk beschuitje met kaasontbijt op het eind is er ook niet bij, integendeel: na afloop van het genoeglijk samenzijn proberen ze elkaar in elkaars holletje te trekken. De sterkste wint. De verliezer laat meestal op het laatste moment los. Een soort van touwtrekken dus, of beter gezegd: wormtrekken.

Een bijzonder aardig filmpje over Lumbricus is te vinden bij de BBC. Emma Sherlock (what's in a name:) neemt in ons mee in de fascinerende wereld van Lumbricus. Als je 4:38 minuut de tijd hebt: kijken!

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over