Voor de kijker is het wellicht saai, zo’n scholekster op het nest, schrijft een collega van BDL in een eerder blog. Voor de mensen in het veld; boeren, vrijwilligers en andere natuurbeschermers is het niks saai. Het is hoogseizoen. Voor jullie volgers hier een verslag van mijn avonturen.
Antieke rolmachine
Als veldcoördinator ben ik voor het agrarisch collectief Weidehof in het voorjaar alleen maar bezig met het redden van weidevogels. En dat geeft niet alleen stress voor de kuikens!
Het is mei. Boeren die willen maaien of andere werkzaamheden willen uitvoeren bellen met de vraag of het kan. Vaak hebben ze zelf wel inzicht in wat er aan vogels zit, maar willen een bevestiging, voordat ze een loonwerker het veld in sturen. Dus doen we een check in het veld en als er veel vogels zitten wordt in overleg het landwerk uitgesteld.
Mee op de trekker
Bij twijfel rijd ik mee op de trekker en zo zit ik ineens op een antieke rolmachine om het ingezaaide mais i.v.m. de droogte er stevig in te persen. Eén dag eerder waren de jonge kieviten tijdens het omspitten al via de sloot gevlucht naar het naastgelegen grasland. Een kleine plevier zit nog op twee van de vier eitjes en er is ook een nestje uit. Ik ben getuige van een radeloze moeder die probeert haar piepkleine grut tussen de grote brokstukken aarde vandaan te halen. Tranen in mijn ogen. Wat doet zo’n vogel op de mais!!! Het is, kan een vloek niet onderdrukken, niet eens een weidevogel. Het beeld van de moeder blijft in mijn hoofd spoken. Er is echter geen tijd om er lang over te treuren.
Zwemmende kuikens
Omdat ik verwacht dat de kievit z’n kuikens weer naar het bouwland leidt meld ik mij opnieuw vroeg in de ochtend voor het inzaaien en rollen van de mais. Mijn voorgevoel komt uit en zie de pullen lopen op de zwarte aarde aan de slootkant. Ik help er één voorzichtig het water in. De andere zijn al aan de overkant. Wat een mooi plaatje zo’n zwemmend kuiken, drijvend op dons. Een groot scholekster jong redt zich en is goed zichtbaar ook! Opgepropt in een kinderstoeltje van het oude werktuig wrijf ik het zand uit mijn ogen. Ik twijfel of de kleine kieviten genoeg eten kunnen vinden - het plas- dras perceel ligt twee sloten verder. Maar de regenverwachting geeft hoop en voor volgend seizoen wil ik in overleg met de boer de randen langs de sloten laten staan - want er staat nu niks dan gras. Geen bloemetje te bekennen. Een zorg voor later. Ik moet door.
Fysieke wildredder
Een andere melkveehouder wil ook aan de slag voordat het weer omslaat. Hij heeft geen wildredder, een apparaat voorop de maaimachine dat enorm veel herrie maakt en zo alles uit het hoge gras wegjaagt. Ik had op het betreffende perceel al eerder twee weken rust afgesproken vanwege twee grutto gezinnen. De tijd gaat (te) snel en langer uitstel zit er niet in omdat er dan niks aan voeding in het gras overblijft. Ook is het lastig precies te weten welk stuk we dan moeten laten staan. Argumenten te over. Voordat we gaan maaien lopen we samen luid gillend en met stokken zwaaiend het grasland in om de jongen weg te jagen. Boven ons hoofd alarmerende grutto ouders. Vanaf de trekker kan ik de jongen niet zien, maar ik weet dat ze er zitten. Eerlijk gezegd had ik gehoopt dat ze al wat groter en zichtbaar zouden zijn. We maaien met een enkele maaier van drie meter en gaan heel rustig vooruit. Regelmatig spring ik eruit, herriemakend als een fysieke wildredder! Langzaam wordt het rustiger en we hebben er een goed gevoel over. Tureluurs zitten met hun jongen op de plas-dras en op het naastgelegen voorgeweide perceel. Veilig.
Lood in de schoenen
De volgende dag ga ik met lood in de schoenen naar het gemaaide land. Het gras is inmiddels geschud. Ik loop erin en hoor niets. Met kloppend hart loop ik verder in afwachting van alarmerende grutto ouders……Eindelijk komen er twee paar grutto ouders luid roepend omhoog van het voorgeweide perceel. Niets gelogen….We hebben ze gered en er is bovendien genoeg voedsel voor ze te vinden.
Opgelucht loop ik terug naar mijn auto. Een schoolkind op de fiets slaat aan op mijn Weidehof jas. ,,Bent u een boswachter”, vraagt hij. ,,Nee, zeg ik met een glimlach, ik bescherm weidevogels.”
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
