Hoe oud is het het bakje?

Ronald van Harxen, STONE | maandag 26 mei 2025 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 80x

Nieuw onderzoek

In 1998 werden wij gevraagd mee te werken aan een onderzoek in het gebied van de Grote Rivieren. Het ging om de mate waarin steenuilen in de uiterwaarden werden blootgesteld aan vergiftiging met zware metalen, met name cadmium. Om de effecten daarvan op steenuilen te onderzoeken was het nodig te kunnen vergelijken met een schoon gebied, ver weg van de rivieren. De keus daarvoor viel op ons gebied, in de zuidoostelijke Achterhoek.

Te zwaar bevonden

Daarvoor was het onder andere nodig dat we de jongen gingen wegen. Daarvoor deden we dat niet. In het kader van het onderzoek kregen we allerlei materialen zoals een weegschaal, een meetlat en een weegbakje. Op enig moment viel het ons op dat geen van de jongen zwaarder werd dan iets van 150 gram. Vreemd, want ook toen zaten er enkele dikzakjes tussen. Na enig gepuzzel en geprobeer kwamen we erachter dat het weegbakje alleen al ruim 40 gram woog. Dat viel niet direct op omdat voor elke meting de weegschaal - met het bakje erop - op 0 werd gezet. Dan had je het gewicht van het jong, zonder bakje. Maar 'achter de schermen' telde het gewicht van het bakje wel mee bij het maximum weegvermogen van de weegschaal.

Kijkje in de koelkast

De oplossing was een veel lichter bakje, zo licht mogelijk was het beste. In de winkel waren alleen degelijke - door de vereninging van huismoeders goedgekeurde bakjes - te krijgen. Te zwaar voor ons doel. Bij mij in de koelkast stond echter een kuipje boter, bijna leeg. Dat moest er maar aan geloven, want het leek - zonder boter uiteraard - een stuk lichter: Hella halvarine. We schrijven mei 1998.

Onverwoestbaar

Nu, 27 jaar later, gebruiken we dat bakje nog steeds. Om de simpele reden dat het, ondanks intensief gebruik, niet kapot wil. Ik schat dat we er inmiddels een kleine 4.500 jongen in gewogen gewogen, waarvan een flink aantal meerdere malen. Ouderwetse kwaliteit dus, roestvrij plastic. De ronde vorm, zonder hoeken (en dus breekpunten) heeft daarbij ongetwijfeld geholpen, of was vroeger de kwaliteit van het plastic - net als al het andere - gewoonweg beter?

Bij de foto's

Bijgaande foto's dateren uit 2007, het eerste jaar van Beleef de Lente en zijn gemaakt door Claudia Nijman. Tevens het eerste jaar waarvan ik een foto van het bakje kon vinden. De camerakast hing toen in Harreveld. Op de bovenste het weegbakje en op de foto (vlnr) Pascal, Gejo Wassink (die later in de Oehoes ging maar toen betrokken was bij de torenvalk die in dezelfde schuur broedde) en ondergetekende. Pet en Snor, 18 jaar geleden en geen spat veranderd!

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over