Een bijzonder kind

Ronald van Harxen, STONE | zondag 8 juni 2025 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 141x

Al eigenwijs in het ei

Dat begon al met de datum waarop haar kiem in het ei gelegd werd: 27 maart. Vroeger dan zo'n beetje alle andere steenuilen in Nederland lag daar plots het eerste ei. Althans, dat was de aanname, want zien deden we niets. Van de circa 1500 vierkante centimeter die de kast groot is, lag het ei uitgerekend in die paar centimeter smalle strook die buiten het blikveld van de camera's viel. Pas twee uur later zagen we een tipje van het ei, meer hebben we er nooit van gezien. Ik zweer je, daar ging het al het fout. Toen hadden we al moeten bedenken, dat het seizoen wel eens heel verrassend kon aflopen.

Broedduuur onbekend

Dat het uiteindelijk drie eieren werden en geen vier, liet zich alleen bewijzen door éen en één en één en nul bij elkaar op te tellen. Speculaties over het vierde ei konden pas definitief in de prullenbak toen de kast geopend werd om het jong te ringen. Maar ook toen geen drie of twee eieren, maar slechts één want eerder werd al een van eieren opgegeten. Vanwege de onzekerheid over het precieze broedbegin, liet zich de verwachte uitkomstdatum niet precies bereken. Het was gokken dus. Of het jong uit het eerste, tweede of derde ei afkomstig was, strikt genomen weten we het niet.

Sneller dan ooit in de sluis

De volgende stunt was ongetwijfeld dat het al op een leeftijd van twaalf dagen - het kon nog maar net een beetje lopen - de sluis in dook. Al die tijd zagen we niet meer van haar (of hem) dan het kopje en af en toe een vleugeltje. Om gek van te worden! Pas na zeven dagen behaagde het haar om eruit te komen. Niet dat ze vanaf dat moment permanent in de broedruimte verbleef overigens. Regelmatig nog verdween ze voor kortere of langere tijd uit beeld. Ze bepaalde zelf wanneer. Aan onze smeekbeden liet ze zich niets gelegen liggen. 

Alleen met het ringen waren we haar te slim af omdat ze er niet op gerekend had dat we een extra deurtje hadden aangebracht. Anders hadden we beslist ook daar achter het net gevist.

Wijzer dan een uil

En dan dat droogdouchen, wie bedenkt nu zoiets? Het is een beetje zoiets als in de woonkamer de paraplu opsteken terwijl je de regen buiten op het dak hoort kletteren. Waar haalt ze de kennis vandaan dat het getik op het dak afkomstig is van regendruppels en dat je dan een denkbeeldige douche kunt nemen? Ze moet haast nog wel wijzer zijn dan een uil.

Aftocht in stijl

Nee, het hoeft ons niet te verbazen dat ook haar aftocht er een was die niet in de boekjes beschreven staat. Op een leeftijd van 34 dagen stapt ze zonder dralen - niet aarzelend en voorzichtig zoals andere kuikens - door het vlieggat de tak op. Iets meer dan een half uur later besluit ze dat het genoeg is geweest. Een sprintje naar het eind van de landingsbaan, inhouden, starthouding aannemen, een keer naar links en naar rechts kijken of er niet toevallig een bosuil passeert, een laatste keer achterom blikken naar de plek waar ze is geboren, en daar gaat ze. 'Een zoveel gratie heb ik nooit gezien.' Niet stuntelig, half fladderend of vallend, maar in een strakke, vastberaden vlucht, schuin omhoog. Om gelijk Berend Botje nooit weerom te keren. Ons kijkers in wanhoop en vertwijfeling achterland. 

Het was een bijzonder kind Griet, dat was-ie.

Back in town!

De inkt van dit blog was nog niet op gedroogd of: "Kuuk in da house!" aldus de chat van 5:41. Yvonne H. komt de eer toe haar als eerste te hebben gespot, om 5.32. Toen lag ik nog op één oor. Pas om 7:25 als ik een appje van Nel krijg, ga ik online. Ik geloof mijn ogen niet, maar warempel, daar zit ie, doodgemoedereerd alsof er niets aan de hand is. Vijf dagen uit beeld geweest, en doen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Of niet de hele chat zich zorgen maakte en voor het ergste vreesde. Net zoiets als dat je puber op zaterdagavond om 2:00 uur thuis zou zijn en pas om 5:00 uur aan komt zetten. Slapeloze uren in de tussentijd, wie herkent het niet?

Hoe het verder gaat? Ik durf geen voorspelling meer te doen!

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over