Wat een week was het. Om alvast door een ringetje te halen — maar voor ringen is het nog te vroeg! Wel zijn de paas- ehh.. slechtvalkeieren allemaal uitgekomen en zijn we blij met en trots op "ons" kwartet. Nog even spannend of K4 het gaat redden als Benjamin van de groep, maar dat komt vast goed.
Weeksamenvatting:
Hieronder een korte samenvatting van deze week. Veel staat ook al in de blog, maar omdat het zo’n toffe week was, toch nog een keer:
Na lang wachten en veel dromen was het eindelijk zover: het eerste kuuk, liefkozend K1 genoemd, kwam op derde Paasdag, 22 april om 06:05 uur, uit het rode ovaaltje. JOS hielp nog mee met het verwijderen van de laatste stukjes eischaal en at zelfs een deel ervan op. Niet veel later, om 07:42 uur, volgde kuuk K2 — het tweede lid van het kuikenkwartet. Een klein gaatje (een ‘pip’) in het derde ei gaf al aan dat er nog meer leven op komst was.
De eerste voedering vond rond 11:00 uur plaats, maar JOS hield dit moment liever privé, waardoor we het helaas niet konden zien. Het overschot aan prooi werd netjes opgeborgen in de 'KoelKast'. Later die middag, om 17:21 uur, werd kuuk K3 geboren. Ondertussen waren er al meerdere voedermomenten, waarbij zelfs vader M een rol speelde. Een onverwachte en ongewenste juveniel op het rooster leek nog even roet in het eten te gooien (en dat lusten de kuuks niet), maar gelukkig bleek het loos alarm.
Op donderdagochtend om 08:24 uur was daar de vierde en laatste kuuk: K4. Nog wat nat en onwennig leunde hij tegen zijn oudere broertjes of zusjes aan. Ondanks het leeftijdsverschil maakt men zich relatief weinig zorgen – JOS en M verzorgen de kleintjes uitstekend en zorgen ervoor dat iedereen voldoende te eten krijgt.
Het kwartet is compleet, en wie weet gaan ze binnenkort samen klaverjassen — of beter gezegd: klaverkuken.
Wetenswaardigheden:
Ook deze week weer een aantal feiten en bijzonderheden over de Slechtvalken.
Slechtvalken kunnen een kracht tot 25 G weerstaan. Dat is vergelijkbaar met 25 keer de zwaartekracht die op je lichaam drukt. Ter vergelijking: Formule 1-coureurs ervaren tijdens bochten tussen de 4 en 7 G, en straaljagerpiloten kunnen bij scherpe manoeuvres tot 9 G verdragen — 12 G is het absolute menselijke maximum. Voor ons als tweevoeters zou 25 G fataal zijn.
De slechtvalk komt bijna overal ter wereld voor, behalve op Antarctica en de Noordpool. Het totale aantal slechtvalken wordt momenteel geschat tussen de 100.000 en 500.000 exemplaren.
Iets wat we eigenlijk niet willen weten: slechtvalken, arenden, buizerds en uilen worden verhandeld voor bedragen tussen de 3.000 en 10.000 euro. Mag ik zeggen dat dat achterlijk is? Ja, dat mag ik zeggen!
Waarom eet een slechtvalk zijn eigen ei op? Het is een natuurlijk fenomeen: ze vullen hiermee hun kalkvoorraad aan. Als er eieren breken, eten ze de schalen op — een gedrag dat bij vrijwel alle vogels voorkomt.
De slechtvalk heeft weinig natuurlijke vijanden. De belangrijkste bedreiging is de oehoe, een krachtige nachtroofvogel die slechtvalken kan vangen, zowel slapend als zelfs in volle vlucht.
Naast de kleuren die mensen kunnen waarnemen (groen, rood en blauw) kunnen vogels ook ultraviolet licht (UV-A) zien. Hun wereld is dus nóg rijker en kleurrijker dan de onze.
Wat staat ons de komende tijd te wachten:
Door naar de volgende fases van ons kwartet:
Binnen een week zijn ze al meer dan drie keer zo zwaar als bij de geboorte. Na ongeveer tien dagen gaan de ogen volledig open en worden de kuuks actiever.
Rond de derde week ontwikkelen ze een tweede, grijzer donslaag. Dan beginnen ook de slagpennen te groeien en oefenen de jonge doerakken met het strekken van hun vleugels. Binnen vier tot vijf weken zijn ze bijna volledig bevederd en beginnen ze te takken – klimmen en klauteren rondom het nest. Rond de zesde week wagen ze hun eerste echte vliegpogingen. JOS en M blijven dan nog voedsel brengen, maar moedigen hun kroost aan om zelf te gaan jagen.
In de weken daarna worden de pubers steeds zelfstandiger. Ze leren jagen door te observeren, te vallen en weer op te staan. Na ongeveer twee tot drie maanden zijn de jonge slechtvalken (dan juvenielen) zelfstandig genoeg om het ouderlijke territorium en Ede te verlaten en een eigen gebied te zoeken. Hoewel de overlevingskansen in het eerste jaar laag zijn, begint voor de overlevenden dan het leven als volwassen roofvogel. Maar gelukkig is het nog lang niet zover! We gaan de komende weken keihard genieten van alle ontwikkelingen op de ENKA-toren — en dat hebben we ook wel verdiend.
Afronding:
Op school leerde je vast over de overtreffende trap: goed, beter, best. Wij hebben nu een overovertreffende trap: goed, beter, best... onze kuuks! We genieten van elke pixel (ja, daar is je scherm van opgebouwd) en van elk moment. Dit wordt een topjaar!
En oh ja... ons kwartet krijgt straks ook nog een ring (meestal drie tot vier weken na het uitkomen van het ei). Daar doen we uiteraard verslag van op BDL, dus blijf vooral lekker kijken.
Carpe diem. Geniet ervan, en laten we hopen op verdere voorspoed. Tot volgende week!
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
