Twee sperrende trechters

Ronald van Harxen, STONE | zondag 13 mei 2018 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 758x

Een grote bek opzetten

Nestjonge kauwen bestaan vooral uit bek, slokdarm, maag en endeldarm. Meer organen lijken er niet aanwezig. Poten zijn te zwak om op te staan, de nek zwabbert ongecontroleerd alle kanten op, vleugels lijken te ontbreken en de ogen zijn niet meer dan een zwartachtig stipjes achter lichtdoorschijnend luikjes. Hun hele fysieieke inrichting schreeuwt maar om één ding: eten! Daarvoor moet je echt een grote bek opzetten.

Van 10 naar 250 gram

Als ze geboren worden, wegen ze nog geen 10 gram. 14 dagen later wegen ze al meer dan 100 gram en weer 2 weken later gaan ze al ruim over de 200 gram. Tegen het uitvliegen aan zullen ze zo'n 250 gram wegen. Een dergelijke gewichtsexplosie lukt alleen als je je maar om één ding bekommert: zorgen dat het het grootste deel van het voer dat de ouders in hun keelzak (krop) meetorsen in jouw bek leeggespoten wordt. Beide jonkies lijken er dan ook een wedstrijd van te maken waarbij de grootste duidelijk in het voordeel is. Grappig is dat ze meestal niet direct beginnen te sperren als een van de ouders binnenkomt, maar pas als het signaal (een kort raspend 'kauw') gegeven worden. Als bij toverslag schieten dan twee trechtertjes omhoog. Alsof een scheidrechter het startschot voor een wedstrijdje koekhappen geeft.

Ogen en verenkleed

Midden van de week (zo rond de 12e levensdag) zullen de ogen zich langzaam openen. Eerst zijn het nog smalle spleetjes, pas rond de 17e dag (volgende week zaterdag) zijn ze volledig open. Lanzaam maar zeker komt ook de ontwikkeling van het verenkleed op gang. Rond dag 14 komt de schacht uit de boedspoel en beginnen ze eindelijk enigszins op vogels te lijken. Voordat ze een beetje op hun ouders lijken, zijn we nog wel 2 weken verder.

Winterswijkse kauwen

Zoals ik donderdag al vertelde, broeden er ook kauwen op het erf waar de Winterswijkse steenuilen hun jongen groot brengen. Een paartje heeft zijn intrek genomen in de leegstaande kerkuilenkast in de schuur en een ander heeft de - eveneeens leegstaande - bosuilenkast gekraakt. Deze hangt een paar meter boven de grond aan de stam van een eik. Het is dit nest waarvan ik de foto maakte die ik bij het blog van donderdag plaatste. Woensdag bezoek ik ze weer en ben dan uiteraard erg benieuwd of ze er alle 5 nog zijn, of dat ook daar de afvalrace is ingezet.

Opvallend is dat de kast die we in een oude wilg geplaatst hebben, niet bezet is. Hoewel er voortdurend kauwen voor de ingang zaten, hebben we op de beelden van de observatiecamera nooit gezien, dat ze naar binnen gingen. Blijkbaar is er iets in het kastontwerp dat ze afschrikt. Daar moet dus nog aan gesleuteld worden.

* tijdens het schrijven van dit blog komt er een app'je binnen dat het kleinste jong het niet gered heeft. Jammer, maar het maakt de kansen voor het overgebleven jong wel groter. Natuur is wreed  soms, en onverbiddelijk.

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over