Tien jaar worden, is voor een steenuil een forse uitdaging. Ver weg de meeste uilen sterven voor ze die leeftijd hebben bereikt. Zo af en toe lukt het er echter een die grens te passeren. Nummer 821 is er zo eentje Ze deed er zelfs nog een fors schepje bovenop. Afgelopen 5 mei tikte ze dertien aan.
Gelijk aan de bak
Op een leeftijd van 16 dagen werd ze op 21 mei 2012 door een collega-ringer geringd in Heelweg. Op 4 mei een jaar later, troffen wij haar voor het eerst, bijna 4 km verderop, in Harreveld. Drie eieren, die alle drie ook uitkwamen. Helaas redde maar één jong het tot het uitvliegen. Maar toch, een succesvol nest, gelijk het eerste jaar. Ook in 2014 en 2015 treffen we haar op die plek, beide keren met vier eieren. Er vliegen respectievelijk drie en nul jongen uit. Elf eieren, vier jongen. Geen heel hoog rendement.
Dood?
Dan verdwijnt ze van de radar. In 2016 blijft de kast leeg. Omdat de boom het loodje heeft gelegd, verplaatsen de bewoners de kast naar een andere plek. Ook daar treffen we haar nooit. De voor de hand liggende aanname is dan dat ze dood is.
Nee dus.
Tot onze verassing plukken we haar vijf jaar later (!) - 29 mei 2020 - onder de pannen van een schuurtje drie kilometer verderop vandaan. Daar vliegen naar alle waarschijnlijkheid twee jongen succesvol uit. Geen idee waar ze die tussenliggend jaren heeft gezet, maar ze leeft nog.
Toch dood?
Het jaar daarop blijft de plek in het schuurtje leeg. De begroeiing ervoor was inmiddels zo dicht, dat ze nog maar moeilijk bij het nest kon komen. Weer zijn we haar kwijt. Het jaar (2022) er op toch er nog maar langs. De eigenaar had inmiddels een nestkast opgehangen. Helaas leeg. Dikke kans dat ze toch overleden is. Hij wist wel te vertellen dat er bij de overburen voor het eerst uilen in de zelf opgehangen nestkast in het schuurtje zouden broeden.
Nee dus
Het zou toch niet ...? Maar jawel hoor, daar is ze weer, nummer 821, voor de tweede keer verhuisd en twee keer bijna dood verklaard. Deze keer maar 150 meter, maar toch. Drie eieren deze keer, die helaas niet uitkomen. Het jaar daarop, we schrijven inmiddels 2023 treffen we haar zomaar op dezelfde plek. Vier eieren, twee komen er niet uit. Maar op 26 juni ringen we twee jongen, 25 dagen oud. Eindelijk weer eens een succesvol broedsel.
Nu wel dood?
Februari 2024 treffen we haar tijdens de wintercontrole samen met haar man, maar in mei blijft de kast leeg. Geen broedgeval. Opnieuw nemen we aan dat ze dood is. Ze is inmiddels bijna twaalf jaar. Dus heel vergezocht is dat niet. Temeer daar de kasteigenaar in het voorjaar resten van een geplukte steenuil op zijn erf had gevonden. Tel een en een bij elkaar op en ...
Nee dus
Dan, wintercontrole februari 2025. Wie treffen we in de kast? Precies, 821! Niet naar de eeuwige jachtvelden, maar gewoon met beide poten op aarde. Tijdens de mei-controle zit ze pontificaal op drie eieren, met een blik van: wie doet me wat! Helaas komen ook dit keer de eieren niet uit. Op 14 juni broedt ze nog steeds. Kansloos, want de eieren zijn al twee weken overtijd. Omdat we nooit eieren onder een broedende vrouw wegnemen, kwamen we gisteren terug om nogmaals te controleren. Nu lagen er drie koude eieren in de kast. Van 821 geen spoor meer. Maar de eigenaar hoort nog regelmatig twee uilen met elkaar in gesprek.
Dertien jaar is ze inmiddels, twee keer verhuisd, drie keer dood gewaand, maar nog steeds alive and kicking. "She's a lady" zong Tom Jones in 1971. "She's got style, she's got grace, she's a winner."
Bovenste foto en rechtsonder: Dolf van 't Hooft
Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten.
Bezoek de website van STONE
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
