Een zeearend legsel met drie eieren is sowieso al uitzonderlijk … maar nu ook nog te zien via de webcam … dat is feest!
Een jagende Zeearend (2KJ) boven zomerpolder ‘de Wyldlannen’ (foto Andries Dijkstra, 22 februari 2025)
Laat je verrassen …
Ongeveer een uur nadat het 2de ei werd gelegd, ging vrouw zeearend duidelijk dieper op de beide eieren zitten … het echte broeden was begonnen. Op basis van wat we in de voorgaande seizoenen zagen, gingen we er vanuit dat er geen 3de ei meer was te verwachten! Maar … grote verrassing, er kwam alsnog én voor het eerst bij dit koppel zeearenden toch een 3de ei! Het zou best eens kunnen als het 3de ei uitkomt, dat dit jong een nakomertje gaat worden. Wellicht 3 à 4 dagen jonger dan de beide eerste kuikens. Qua voedselaanbod zou het geen probleem hoeven te zijn dat ook dit derde kuiken groot wordt. Het zeearend paar bij Koudum (Fr) heeft aangetoond dat het grootbrengen van drie jongen goed mogelijk is.
Voedselaanbod
De zeearenden bedienen zich van een gevarieerd aanbod aan prooien van zowel vis als gevogelte. In de voorgaande jaren zagen we dat er in de kuikenfase veelvuldig pullen van ganzen werden gevoerd. Echter in een seizoen met een koud voorjaar waren die veel minder en pas later beschikbaar, maar schakelden de zeearenden zonder probleem over op de toen wel talrijk aanwezige adult meerkoeten.
Het fenomeen siblicide
Toch blijft het de gemoederen (kijkers) bezighouden, want is er een risico dat een jongste kuiken het niet gaat redden om uit te vliegen? Wellicht omdat hij of zij het slachtoffer kan worden van siblicide? Zo wordt het genoemd als een jong gedood wordt door een broer of zus uit hetzelfde nest. Bij meerdere vogelsoorten is dit een bekend fenomeen en waarschijnlijk op basis van voedselgebrek. Als er door het ouderpaar weinig voedsel wordt aangevoerd, dan kan het jongste kuiken door de nestgenoten worden gedood. Dit betekent vervolgens minder concurrentie voor het schaarse voedselaanbod. Niet zelden wordt overigens daarna het dode jong opgevoerd aan de nestgenoten, want kostbaar voedsel mag niet verloren gaan!
De vraag is of we dit fenomeen ook kunnen verwachten bij de zeearend (Haliaeetus albicilla) die in Europa broedt? Ik heb geen documentatie kunnen vinden waaruit onomstotelijk zou blijken dat dit niet of juist wel het geval zou zijn. Maar ja, hoeveel onderzoek is er gedaan, waarbij je daadwerkelijk in een nestkom kon kijken? Veel observaties vonden en vinden doorgaans plaats op een afstand van honderden meters van het nest. Wij kunnen nu, via en dankzij de webcam, meekijken hoe het verder gaat bij het zeearend paar in het NP ‘de Alde Feanen’.
Ik hoop en verwacht dat we, met een goed gevulde provisiekast in de zomerpolders, uiteindelijk weer kunnen genieten van uitvliegende zeearend “pykjes”. Hoeveel en wanneer? We gaan het zien!
Grauwe gans met pullen in de zomerpolder … én daarmee een potentiële prooi voor de zeearenden (foto Andries Dijkstra)
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
