Veelgestelde vragen

De meeste kennis over ontwikkeling van eieren voordat ze gelegd worden komt uit kippenonderzoek. Dit is uiteraard alleen in gevangenschap te bepalen en meestal ten koste van het leven van het onderzochte exemplaar.

Daarom is dit voor kerkuil en de meeste andere soorten niet in detail onderzocht, maar gemiddeld duurt de eivorming bij vogels 25-30 uur. Het grootste deel hiervan is voor de vorming van de harde eischaal, wat zo'n 24 uur in beslag neemt. Het vrouwtje heeft hier een onvoorstelbare kalkvoorraad voor nodig, maar bij kerkuilen krijgt zij gelukkig ook heel veel kalk binnen in de vorm van skeletdelen van de prooien.

Interessante conclusie is ook dat met een gemiddelde tussentijd van ca. 50 uur tussen de eieren het volgende ei dus pas bevrucht wordt nadat het vorige is gelegd en dat is lang niet bij alle vogels het geval.

 

 

Een interessante vraag, de stuitklier is voor de wetenschap een vrij nieuw onderwerp. Echter waren mensen vroeger al erg geïnteresseerd in de functie van de stuitklier. Ik heb geprobeerd hier informatie over te zoeken, echter is er maar weinig literatuur over dit onderwerp beschreven. 

De stuitklier is een orgaan dat vetachtige substanties afscheidt, de vogels kunnen met behulp van hun snavel de veren daarmee insmeren. Deze vettige substantie heeft meerdere functies, waaronder het soepel houden van de veren en ze waterafstotend houden.

De productie van deze vettige substantie wordt gestimuleerd doordat de vogel er met zijn snavel over wrijft. Dus hoe vaker hij met zijn snavel eroverheen wrijft, hoe meer vettige substanties er worden geproduceerd.

Hiermee regelt de vogel zelf hoeveel hij nodig heeft, in periodes van balts is het erg belangrijk dat het verenkleed er het mooiste bij staat. In die periodes wordt dus veel meer geproduceerd dan in bijvoorbeeld de winter. Maar de stuitklier zal nooit 'op' raken, tenzij het dier ziek is oid.

De kerkuil begint gelijk te broeden bij het eerste ei, de gemiddelde broedtijd is 30 dagen.

Op de bodem liggen geen keutels, maar dit zijn braakballen, dus restmaterialen welke door de kerkuil uitgebraakt worden. In de braakballen zitten botjes, haren e.d. dus onverteerbare delen van hun prooien.

De kerkuil braakt deze uit in op de nestplaats, in dit geval de nestkast, tegen de tijd dat de kerkuil haar eieren gaat leggen zul je zien dat de braakballen worden verpulverd, ze dienen als nestmateriaal.

Jazeker! In tegenstelling tot sommige andere soorten uilen versmaden kerkuilen een spitsmuis niet. Het is wellicht niet hun favoriete voedsel. Spitsmuizen zijn geen knaagdieren zoals muizen, in de biologie behoren ze tot de orde van de insecteneters. Sommige soorten spitsmuizen scheiden in hun speeksel een gifstof af waarmee ze hun prooidieren doden of verlammen. Die gifstof zal bitter smaken en dat maakt misschien dat sommige uilen als ze het voor het kiezen hebben liever iets anders eten.

Vogels eten om voedingsstoffen en brandstoffen binnen te krijgen zodat ze kunnen overleven. Onderzoek lijkt er op te wijzen dat vogels veel minder smaakpapillen hebben dan mensen. Dat kan betekenen dat ze minder goed smaak waarnemen of onderscheiden.

Voor zover we weten is hier geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. We weten wel - na al die seizoenen Beleef de Lente en uit observaties van webloghouders - dat als een van de oudervogels weg valt het soms lukt om jongen groot te krijgen. Omdat de grootte van het legsel gebaseerd is op een taakverdeling tussen man èn vrouw zullen dan meestal niet alle jongen het halen.

Voor het slapen met de kop in de veren wordt wel eens als verklaring genoemd dat zo geen kostbare lichaamswarmte verloren gaat. Vanuit die verklaring zou je verwachten dat grotere vogels of vogels met meer bevederde koppen het minder doen dan kleine. Wellicht is het bij kerkuilen ook waakzaamheid, in het weblog 'Iedere uil was ooit een uilskuiken' van 28 juni wordt dat als een mogelijke verklaring benoemd.

De kerkuil jaagt 's nachts vooral op gehoor. Het hartvormige deel voor aan de kop zorgt ervoor dat het geluid goed opgevangen wordt. In dit prachtige filmpje van BBC Earth Unplugged zie je in slow motion hoe de vangtechniek is. Als je goed kijkt zie je ook dat de uil heel kort even in de lucht staat te 'bidden' voordat zij besluit voor de prooi te gaan: https://www.youtube.com/watch?v=FkP4Ro2gRl8

Dat zijn er soms wel een stuk of tien. Doordat kerkuilen na het eerste ei meteen beginnen te broeden kan er bij een legsel met veel eieren een enorm verschil in grootte zijn tussen de jongen. De jongste of minst sterke kuikens zullen het dan niet altijd overleven. 

Meestal wordt er om de andere dag een ei gelegd maar een pauze van drie tot vijf dagen komt ook voor. Als het eerste ei er is begint Vrouw Kerkuil direct te broeden. Meer informatie, zoals bijvoorbeeld hoeveel eieren er gemiddeld worden gelegd en hoe lang er wordt gebroed vind je in de weblogs en in het informatieblok rechtsonder van de live beelden.

Als je op deze site op de pagina onder de live beelden naar beneden scrolt vind je rechtsonder een blauw infotopic met onder de tabbladen heel veel weetjes over de soort, over het voedsel en nog veel meer. Ook in de weblogs en bij de veelgestelde vragen vind je informatie. En hier is een link naar 'De kerkuil. Een handleiding voor beschermers.' Opgesteld door Johan de Jong en boordevol informatie: https://tinyurl.com/ybplkg8q

Ze doen het kennelijk graag in de kast! Informatie over het paargedrag vind je in het weblog 'Huwelijk tussen kerkuilen gesloten' van 10 maart. Bijvoorbeeld dat zo'n tien dagen voor het eerste ei gelegd wordt de uilen 's nachts gemiddeld één keer per uur paren. Er wordt ook nog gepaard als de eieren al bevrucht zijn en zelfs als er al jongen zijn. Dit gebeurt om de band te versterken tussen het broedpaar.

Meestal één braakbal per 24 uur.

Door één poot dicht tegen het lichaam en onder de veren te houden verliest de uil minder warmte, de poten zijn minder dicht bevederd. Een vogel in rust maakt minder lichaamswarmte aan, koelt af en probeert dit dus op deze manier een beetje te compenseren.