Noordse pijlstormvogel: een ‘omrijdvogel’

Ik heb driemaal eerder een noordse pijlstormvogel gezien. Twee keer vanaf de veerboot naar Engeland (dan sta ik, als het weer het toelaat, op het dek vogels te spotten) en een keer door de scope van een vogelaar. Daarom was ik jaloers op degenen die een gaaf en redelijk tam exemplaar in het haventje van Yerseke, Zeeland konden bewonderen. Vanaf Texel - waar ik woon - ernaartoe rijden, is voor mij geen mogelijkheid, maar toen een weekje vakantie bij vrienden in Noord-Frankrijk dichterbij kwam, zat hij nog steeds in Yerseke. Met een kleine omweg maakte ik zo misschien kans om hem goed te kunnen fotograferen.

De ochtend dat we erheen reden was de noordse pijlstormvogel nog niet gezien in Yerseke. Dat maakte het spannend. Het regende bovendien totdat wij er bijna waren. Maar toen knapte de lucht ineens op en scheen een zachte zon door de wolken heen. Goed weer voor foto’s. De vogel was er nog en snel te vinden. Fijn, want ik had maar een uurtje.

De havenkades waren te hoog voor goede foto’s, dus moest ik bij het cafétje toestemming vragen om de havensteigers te betreden. Heel bijzonder was het om deze onbevangen jonge vogel van dichtbij te mogen observeren. Hij zwom snel en gedecideerd met het hoofd in een lage houding. Regelmatig deed hij ook z’n kop net onder water, en soms dook hij, ik neem aan bij het spotten van een prooi, helemaal onder. Hij hield ook vaak zijn vleugels als zeilen half omhoog.

Mijn tijd zat er bijna op en ook de wolken werden steeds zwaarder. Toen dook de noordse pijlstormvogel onder en was even niet te vinden totdat iemand zei dat hij op zee werd gezien.

Ik haastte mij naar de Zeedijk en inderdaad. 30 meter van de kust vandaan dobberde hij op de golven. Ineens vloog hij op en kwam bij mij voorbij vliegen. Ik kon zo twee goede foto’s maken. De enige ‘missende’ foto’s op het nippertje. Een geweldig uurtje.

Ik bedankte de vogel dat hij drie weken op mij had gewacht. De regen begon weer en hield niet op tot in Frankrijk.