‘Stop met polderen, neem beslissingen’

Het was een flinke stap om naar biologisch over te gaan, maar twijfels hadden de Hylkema's niet. Sicco Hylkema (50): ‘We deden al jaren aan agrarisch natuurbeheer. Een jaar of wat geleden konden we er 10 hectare land bijhuren. Om dat terug te verdienen, adviseerde de bank meer koeien te gaan melken. Maar als je kiest voor intensivering moet je de natuur laten gaan. Dat wilden we niet. En de gedachte dat je geen bestaansrecht hebt als je niet groeit, stond ons ook altijd al tegen.’

Hylkema is lid van de Skriezekrite (Gruttokring) Idzegea, een samenwerkingsverband van circa twintig boeren rond het buurdorpje Idzegea. Met elkaar trekken ze er hard aan om de weidevogels op hun land te behouden. Hylkema is ook voorzitter van de Vogelwacht, een club waarvan de helft boer, de helft burger is. ‘Dat hebben we expres zo gedaan. Het behoud van de weidevogels is geen zaak van de één of de ander, dat moeten we mét elkaar voor elkaar krijgen.’

Van zijn 95 hectare is 14 hectare voor de weidevogels. Daar loopt tot en met het broedseizoen geen vee en daar maait hij pas in juni. Hij heeft er veel last van ridderzuring. ‘Er komt veel handwerk bij kijken om dat eruit te krijgen, maar op dat stuk land zitten wel verreweg de meeste grutto's en kieviten.’ Ook de 0,4 hectare plasdras in het weidevogelland trekt veel vogels. Naast het weidevogelland verbouwt de boer 13 hectare rode klaver. ‘Eiwit kopen is heel duur, klaver is een goede eiwitleverancier. We maaien het en de drogerij maakt er brokjes van. Op die hectares stikt het van de bijen, veel meer dan op het grasland.’

De Skriezekrite Idzegea boekt - weliswaar met vallen en opstaan - al jaren mooie resultaten met aantallen broedparen. ‘Je moet omvang hebben’, weet Hylkema. Ook daarom is hij blij dat de buurman positief reageerde op zijn voorstel om ook een plasdras aan te leggen. ‘Elke boer kan dat doen. Het mooiste is het als je het met z'n drieën doet op de plaats waar je landerijen aan elkaar grenzen. Dan kun je een mooi plasje maken.’

Bosjes, die zijn Hylkema een doorn in het oog. Vooral als ze niet beheerd worden. ‘Als een wilg begint te groeien en je laat het gaan, heb je binnen tien jaar een bosje. Een ideale schuilplaats voor roofvogels, die de nekslag voor weidevogels zijn. Het kost Staatsbosbeheer en It Fryske Gea veel geld om elke keer een aannemer in te zetten om het bij te houden. Waarom krijgen wij boeren zulke bosjes niet in beheer? Voor een klein bedrag kunnen we dat prima bijhouden.’

Tot slot wil deze boer graag nog wat kwijt over predatie, iets wat hem steeds meer kopzorgen oplevert. Ook al is predatie een natuurlijk gegeven, lokaal kan het voor problemen zorgen. Zoals in het Friese Oudega. ‘Vossen en steenmarters - je wilt niet weten hoeveel er hier zitten. Steenmarters zijn beschermd, maar zolang we ze niet aanpakken, komt het volgens mij met de weidevogels in dit gebied niet goed. Ik weet dat er over gepraat wordt, maar wanneer komt er een beslissing? Het kost nu veel te veel tijd, maar die hebben we helemaal niet.’