Toen en nu

Anjo Schouten | woensdag 24 juli 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 119x

Toen

Ik weet niet hoe u het blog van gisteren heeft gelezen, ik in pure verrukking.
De taal! Maar ook het idee hoe de 18e-eeuwse versie van Stone daar in het veld, op een kleedje of een stoeltje, hun bevindingen in een klein zakboekje noteerden.
Naast hen een noeste tekenaar die zijn best deed de vogels zo natuurgetrouw weer te geven.
Hun kijk op dieren zal heel anders zijn geweest.
Van beschermen was geen sprake.
Van lijmtakken sprak men geen schande, dat was toen.
Maar de aandrang tot kennis was er wel.
Tijdreismachines bestaan alleen in kinderboeken, maar bent u niet nieuwsgierig hoe veldonderzoekers van toen eens in stomme verbazing met de ogen van nu zouden kunnen kijken?

Nu

Ik zeg niet dat alle moderne techniek zaligmakend is.
Toch is een deel een aanwinst. We zijn dit seizoen tot op het bot verwend wat betreft de beelden van de steenuiltjes.
En het doet me deugd dat het ook weer wat nieuwe nieuwe informatie geeft.
Het gedrag van de pubers, het gedrag van het vrouwtje.
En ja, natuurlijk, de favoriet van het uilengezin.
De man met de mooie ogen. De Cloony en tevens clown onder de steenuilen.
De karakters, de streken. Bijna een langlopende soap.
Als half Nederland nu nog niet om is, dan weet ik het ook niet meer.
Het is toch aandoenlijk hoe man uil eindelijk eens in zijn sas is met.... Zijn sas verdween als donderklap bij heldere hemel. De blik naar boven van : mot dat? Veilig douchen

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over