Luilekkerland

Anjo Schouten | zaterdag 18 mei 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 580x

Het telraam

De afgelopen week is vast menig telraam spontaan van slag geraakt. De ene na de andere prooi kwam binnen. Weer een staaltje prachtig teamwork. Soms hoor je in de verte het niet zo vriendelijke "dankjewel" van vrouw als ze weer iets aanpakt van man. Nou ja, aanpakken? Het is meer uit de snavel grissen. Dat levert haar soms benamingen als haaibaai of kenau op. Nee kijkers, #doeslief!
Alles voor haar kuikens. Prima moeder.

We lusten niet meer

Als de kuikens vol muis zitten hebben ze heus even geen trek meer in meikever nummer 12. Eerst uitbuiken en slapen. Hoelang ze dat braaf wachten en slapen nog volhouden? Gisteren liep er al eentje richting het gat naar het sluisje. Nog even, dan zitten ze er samen. Schouder aan schouder, ons het zicht te benemen. Dan kunnen ze zonder hulp van vrouw een muis verslinden, van kop tot staart. Het eigen initiatief, eten van muis, het gaat onbeholpen. Waar begin je? muis eten

Wat zullen ze wegen?

Dat is altijd "spannend". U bent het vast met me eens, er is genoeg ingestopt. Ze zitten er redelijk bolrond bij, vast ver boven het gemiddelde. Maar u weet vast ook, op camera lijkt iedereen dikker. Zal voor uiltjes ook wel opgaan. We wachten het af. Ze kunnen nog een week groeien. Wellicht slaat de weegschaal door? Ik denk eerder dat Ronald en Pascal tevreden kijken. Goed op gewicht.
De kuikens dan.

Om vast een tipje van de sluier op te lichten: lees vooral het blog op zondag!

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over