De meikever

Anjo Schouten | zaterdag 18 april 2020 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 439x

Een beetje sneu dier

Als bewoonster van het westen des lands heeft het heel lang geduurd eer ik een meikever zag.
Bij de eerste was het "tjee, die is groot". En dat was nog net op de grens dat ik insecten wel wat eng vond.
De meikever zat op een plantje, camera gepakt, weg was het eng. Meikevers hebben ontzettend aandoenlijke snuitjes. Maar sneu zijn ze wel.
Eerst jaren als engerling onder de grond leven, om te worden vervloekt door o.a. tuinders. En kom je dan eindelijk de grond uit, hoera! Niet voor de kever zelf.
Er loeren diverse vijanden op hen. Zoals de steenuil. Dankzij de steenuil weet ik hoe een meikever eruitziet.
Dankzij de meikever vind ik insecten niet eng meer. Die uilen hebben wat op hun geweten.

Kleine beestjes

Als ik het blog van Ronald lees is toch ieder uitgekomen ei een wonder. Dat vond ik sowieso al. Er kan zoveel mis gaan, des te mooier het moment waarop zo'n pulletje uit het ei kruipt.
En wat heerlijk dat wij daar van mogen meegenieten. Hulpeloze donsjes, tot puberkuikens met een karaktertje.
In die weken houden wij enorm veel van meikevers, een uilse versie van de groentehapjes. Laten we hopen dat de kleine beestjes geen kans krijgen en straks de grote kevers eigenlijk ook niet.
En laten wij grote mensen niet alles willen verdelgen, insecten zijn van levensbelang. Dat brengt me op het feit dat dit weekend heel Holland zoemt weer bezig is. De bijentelling.
Hebben bijen iets van doen met steenuilen? Nee en ja. De steenuil zal ze niet eten, maar de steenuil heeft wel wat met fruitbomen. En fruitbomen hebben de bijen nodig. Denk maar aan de fraaie perenboom waar onze uiltjes wonen.

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over