Boomklever of -kruiper: wie is wie?

Er is een ezelsbruggetje om de boomklever en de boomkruiper te herkennen. De boomklever (blauwgrijs-roestoranje) kan makkelijk de stam omhoog én omlaag lopen; hij schuifelt alle kanten op en lijkt aan de stam te kleven. (Of: KLever heeft KLeur.)

De boomkrUIper is brUIn-wit. Hij hipt (kleeft dus niet) – spiraalsgewijs – omhóóg tegen de stam, op zoek naar insecten. Als hij boven is, vliegt hij naar de voet van de volgende boom en begint opnieuw van beneden naar boven. Maar er zijn nog wel meer verschillen.

Midden in de winter niet aan de orde, maar wél een leuk weetje. Boomklevers zijn holenbroeders die de opening van hun broedholte verkleinen door te 'metselen' met modder. Die metseldrang is vaak zó sterk dat ze, ook als het gat al de juiste grootte heeft, ergens in de omgeving tóch nog lekker een metselwerkje maken.

'Klevers' blijven ook 's winters in hun territorium. Dan hamsteren ze zaden en noten: wat ze niet eten, verstoppen ze in kieren en spleten. Let er maar eens op. 's Winters zijn er natuurlijk bar weinig insecten, dus stappen ze noodgedwonen over op een vegetarisch dieet. Je kunt ze nu dan ook zeker op de voertafel verwachten!

Heb je nu een boomkruiper in de tuin? Dan is de kans op een nestje dit voorjaar heel reëel. De bescheiden boomkruiper stelt namelijk geen hoge eisen aan een broedplek. Hij maakt een nestje achter loszittende boombast, in vervallen nestkastjes, in de klimopbegroeiing van bomen of muren en op tál van andere plekken. Als je weet hoe boomkruipers klinken, is hun zang gemakkelijk te herkennen. Zelfs aan Amsterdamse grachten hoor je ze tussen het stadsgewoel.

Anders dan boomklevers eten boomkruipers ook in de winter bijna alléén maar insecten. Weinig vegetarische uitstapjes, al gebeurt het weleens. Ze moeten daarom non-stop beestjes zoeken om de lange winternachten te overleven. Ze zetten nog een strategie in: ze kruipen bij elkaar om te slapen, soms wel met tien of meer soortgenoten op een kluitje. Lekker warm.